Üçgen ilişkiBöylesi siyasi bir davada böylesi aykırı bir bilgiye kuşkuyla yaklaşmak lazım. Akademisyen olarak benim işim zaten kuşkuculuktan (septisizm) ibaret. Dönemin gazetelerini ve interneti inceledim. Bulgularım, bu mektuptakilerin ötesine geçiyor.
1) Büfenin sahipleri Gaziantepli. Gaziantep Barak Ovası mıntıkasındaki Oğuzeli’nden merkeze uzun yıllar önce gelmişler.
2) Dönemin Tarım ve Köyişleri Bakanı Gaziantepli. Yani büfe sahipleriyle “hemşeri”. Oğuzeli ilçesinde geniş araziler almış, bunları ipotek ederek de kredi. Patlamadan hemen sonra İçişleri Bakanı Murat Başesgioğlu’yla birlikte hastaneye gitmiş. Anteplilerin anlattığına göre, amca çocuklarından biri büfe sahibi ailenin çocuklarından biriyle evli. Yani Bakan, büfe sahipleriyle ayrıca “akraba”.
3) Mektubun bahsetmediği: Patlama tarihinde İstanbul ’un çok üst düzey bir emniyet müdürü de Oğuzeli’nden. Yani, büfe sahipleriyle “hemşeri”.
İlk ifadelerBüfe sahiplerinin ifadesi: “Tüplerimiz incelendi ve hepsi sağlam çıktı. Biz diyoruz ki buraya bomba konuldu. Bazı gazeteler bizi katil ilan etti, ama erken konuşuyorlar. Henüz kesinleşen bir şey yok. Bizim bir iddiamız var. Patlamadan 10 dakika kadar önce çocuklar bir paket bulmuş. Üstte bisküvi varmış. Sahibi gelir diye büfenin altına koymuşlar. Zaten en çok hasar burada var. Büfenin mermeri paramparça olmuş, üzerinde de şarapnel izleri var. Bizim iddiamız buraya bomba konuldu.” (Milliyet, 12.07.1998)
İçişleri Bakanı Murat Başesgioğlu’nun söyledikleri: “Uzmanlar, elbise parçalarını laboratuvarlarda inceledi. Şu ana kadar onların şifahen verdikleri bilgiye göre herhangi bir bomba konusunda bulgu yok. Biz her ihtimale karşı, ikinci defa delil alarak inceleme yaptırdık. Soruşturmayı çok titiz yürütüyoruz. Bakanlık olarak, emniyet olarak bu patlamanın gerçek nedeni bizim için de çok önemli. Bunun bir bomba veya sabotaj konusunda bir şey olmadığı konusunda bir ağırlık var. Üzerinde yoğunlaşılan şey, gaz kaçağından dolayı yoğunlaşan gazın patlaması neticesi bu infilak meydana geldiği yolundadır” (Milliyet, 12.07.1998).
11.07.1998 tarihli Hürriyet ’in yazdığına göre Başesgioğlu, “patlamanın bombalama, sabotaj veya kundaklama olduğuna dair hiçbir bilgiye rastlanmadığını belirterek” şunları söylemiş: “Yoğunlaşan ihtimal, gaz kaçağı konusudur… Dün ve bugün yapılan incelemelerde bu işin bombalama olduğu yönünde bir bulgu yok.’’
Tüp izni yok, ceza varHürriyet’teki haberden devam edersek: “İstanbul Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Daire Başkanı Sabri Yalım, Mısır Çarşısı’nda meydana gelen patlamanın nedeninin henüz belirlenemediğini söyledi. 1989’da gıda ruhsatı aldığı belirtilen büfenin Eminönü Belediyesi yetkilileri tarafından 7 Nisan 1997’de yapılan denetiminde sağlık koşullarına uygun olmadığı saptanarak 1 milyar 140 milyon lira ceza kesildiği ve tüp bulunmadığı bildirildi. 16 Ekim 1997’deki denetimde de LPG tüpü bulunan büfenin sahibinin yangın tüpü alması, LPG tüpünü kaldırması için uyarıldığı ve 1 milyar 140 milyon lira ceza kesildiği açıklandı.”
Savcının göreviTarım ve Hayvancılık Bakanı, artık hayatta değil. Ben gazeteci olmadığım için ne Emniyet Müdürü’yle, ne de büfeciyle konuştum. Avukat veya savcı da değilim; üçü arasındaki telefon konuşmaları araştırıldı mı, tespit edildi mi, bunu da bilemiyorum.
Bütün bunları; söz konusu “Bakan-Emniyet Müdürü-büfeci” üçgenindeki hemşerilik ve akrabalık ilişkileri sonucunda olayın değiştirilerek Pınar Selek’in üzerine yıkıldığını iddia etmek için de yazmıyorum. Sadece, Kürt sorununu araştırmaktan tutuklu olduğu bir sırada böyle bir suçla suçlandığını öğrenen ve üç beraattan sonra müebbede çarptırılan bir genç kadının davasında, tazminat meselesini dile getirerek çok kafa karıştıran bir mektupta yazılanları ve ayrıca yaptığım araştırmaları özetliyorum.
Ben bu kadarını açıklayabiliyorum. Kamuoyuna mal olmuş ve “müebbet” verilmiş bu kadar önemli bir davada en ufak kuşkunun bile giderilmesi ve maddi gerçeğin ortaya çıkarılması, Cumhuriyet Savcısı’nın (ve mahkemelerin) görevidir.BASKIN ORAN-RADİKAL2
