Medya, siyaset, sanat ve yazın dünyasında hasbel kader belli bir yer edinmiş "başarılı" babaların pırlanta gibi oğulları da b...
Medya, siyaset, sanat ve yazın dünyasında hasbel kader belli bir yer edinmiş "başarılı" babaların pırlanta gibi oğulları da babalarının açtığı yolda emin adımlarla ilerliyor. Muazzam potansiyelleriyle babalarını aratmayan oğullar, geniş kitlelerle kucaklaşırken babalarına taş çıkarmaktan da geri durmuyor.
Reşat Çalışlar: Kariyerine sanal alemdeki trollük faaliyetleriyle başlayan küçük Reşat "polis copundan tahrik olan solcu hatun", "madımak oteli'nde sevişme teklifi almak" gibi insanlık için büyük, kendi kariyeri için küçük ; ama mide bulandırıcı ekşi sözlük başlıklarıyla üstüne topladığı nefretle beslenen bir strateji izledi. Babasının zeki ama haylaz oğlu Reşat trollük kariyerini televizyon dünyasına taşırken troll agresifliğini bir yana bırakıp munis bir ileri demokrat profili çizmeye başladı. Reşat halen twitter'de solcuların ne kadar iğrenç, sağcılarınsa ne kadar sevimli olduğunu kendi meşrebince anlatmaya çalışıyor. Eski bir maocu olan Oral Çalışlar, internet aleminde maocuların çocuklarını ekmek arası yapıp yediklerine dair geyiği duysaydı, Reşat'a nutella sürüp yer miydi bilinmez ; ama Reşat'ın ekmek arasına sığmayacak bir ergen irisi kıvamına geldiği gerçeği olanca açıklılığla karşımızda duruyor.
George W Bush: Babasının oğlu yani dump and dumber (Salak ve daha salak). Ölü köpek bakışlı oğul Bush, tıpkı babası gibi Irak'ta bombalanmadık bir karış bile toprak bırakmayarak, devraldığı mirasın gereğini yerine getirdi. Oğul Bush, durgun zekasıyla işgal planları yaparken, Türkiye'deki burjuva medyasının köşe sahibi zevatı da onun en ateşli takipçisiydi. Irak işgaline destek vermekten imtina etmeyen muhafazakar AKP iktidarı da tıpkı burjuva medyası gibi Bush'un durgun zekasının ikna edebildiği odaklar arasına adını altın harflerle yazdırarak müslüman bir ülkenin, emperyalist bir devletin embesil başkanı tarafından işgaline çanak tutan kararlar almak istedi. Neyseki işgale katkı sunan mart tezkeresi, toplumsal muhalefetin baskısıyla reddedilerek böylesi bir ayıbın kıyısından dönüldü.
Osman Gökçek: Adeta soğuk savaş döneminin komünizmle mücadele derneklerinden fırlamış zihniyet yapısıyla siyaset yapan Melih Gökçek'in oğlu Osman, babasının ortalama sağcılığını sürdürmekte kararlı gözüküyor. Osman, vasati sağcılığını Banu Güven'in "newroz ateşi ne zaman isterse o zaman yanar" twitine verdiği tepkilerle ortaya koydu. Kürt kelimesini görünce tüyleri diken diken olan tüm sağcı politikacılar gibi, babasının oğlu olan Osman'nın da Banu Güven'e tepkisi şaşırtıcı değildi. Osman, yüzüne dünyaca ünlü "Melih Gökçek sırıtışını" da eklerse demıgrasinin yılmaz savunucusu sağ gelenekte kendine önemli bir mevki edinebilir. Durmak yok Osman Türkiye'nin sana ihtiyacı var.
Reşat Çalışlar, George W. Bush, Osman Gökçek... her biri pırlanta gibi çocuklar olarak bu köşede kendilerine yer edinmeyi hak ettiler. Onların ortak parantezi elbette başarılı olmaları ve başarı neoliberal dünyanın vazgeçilmez düsturu.
Reşat Çalışlar: Kariyerine sanal alemdeki trollük faaliyetleriyle başlayan küçük Reşat "polis copundan tahrik olan solcu hatun", "madımak oteli'nde sevişme teklifi almak" gibi insanlık için büyük, kendi kariyeri için küçük ; ama mide bulandırıcı ekşi sözlük başlıklarıyla üstüne topladığı nefretle beslenen bir strateji izledi. Babasının zeki ama haylaz oğlu Reşat trollük kariyerini televizyon dünyasına taşırken troll agresifliğini bir yana bırakıp munis bir ileri demokrat profili çizmeye başladı. Reşat halen twitter'de solcuların ne kadar iğrenç, sağcılarınsa ne kadar sevimli olduğunu kendi meşrebince anlatmaya çalışıyor. Eski bir maocu olan Oral Çalışlar, internet aleminde maocuların çocuklarını ekmek arası yapıp yediklerine dair geyiği duysaydı, Reşat'a nutella sürüp yer miydi bilinmez ; ama Reşat'ın ekmek arasına sığmayacak bir ergen irisi kıvamına geldiği gerçeği olanca açıklılığla karşımızda duruyor.
George W Bush: Babasının oğlu yani dump and dumber (Salak ve daha salak). Ölü köpek bakışlı oğul Bush, tıpkı babası gibi Irak'ta bombalanmadık bir karış bile toprak bırakmayarak, devraldığı mirasın gereğini yerine getirdi. Oğul Bush, durgun zekasıyla işgal planları yaparken, Türkiye'deki burjuva medyasının köşe sahibi zevatı da onun en ateşli takipçisiydi. Irak işgaline destek vermekten imtina etmeyen muhafazakar AKP iktidarı da tıpkı burjuva medyası gibi Bush'un durgun zekasının ikna edebildiği odaklar arasına adını altın harflerle yazdırarak müslüman bir ülkenin, emperyalist bir devletin embesil başkanı tarafından işgaline çanak tutan kararlar almak istedi. Neyseki işgale katkı sunan mart tezkeresi, toplumsal muhalefetin baskısıyla reddedilerek böylesi bir ayıbın kıyısından dönüldü.
Osman Gökçek: Adeta soğuk savaş döneminin komünizmle mücadele derneklerinden fırlamış zihniyet yapısıyla siyaset yapan Melih Gökçek'in oğlu Osman, babasının ortalama sağcılığını sürdürmekte kararlı gözüküyor. Osman, vasati sağcılığını Banu Güven'in "newroz ateşi ne zaman isterse o zaman yanar" twitine verdiği tepkilerle ortaya koydu. Kürt kelimesini görünce tüyleri diken diken olan tüm sağcı politikacılar gibi, babasının oğlu olan Osman'nın da Banu Güven'e tepkisi şaşırtıcı değildi. Osman, yüzüne dünyaca ünlü "Melih Gökçek sırıtışını" da eklerse demıgrasinin yılmaz savunucusu sağ gelenekte kendine önemli bir mevki edinebilir. Durmak yok Osman Türkiye'nin sana ihtiyacı var.
Reşat Çalışlar, George W. Bush, Osman Gökçek... her biri pırlanta gibi çocuklar olarak bu köşede kendilerine yer edinmeyi hak ettiler. Onların ortak parantezi elbette başarılı olmaları ve başarı neoliberal dünyanın vazgeçilmez düsturu.
(tersyüz)
