Hayır, bu doğru değil, doğrusu şu diyebilmek, yani aykırı olmak!

“Alışılmışa, doğru olarak kabul edilmişe uygun olmayan, karşıt, ters, mugayir” diye tanımlıyor genelde sözlükler aykırıyı.

Peki, “doğru olarak kabul edilmiş” olan gerçekten “doğru” mu?

Aykırıyı ortaya çıkaran ve besleyen bu soru İKRAR'ın çıkış noktasıdır.

Ve soru kaçınılmaz olarak, “doğru olarak kabul görmüş”e “hayır, bu doğru değil, doğrusu şu” diyebilmeyi peşinden getirir.

Karşıtlık ve ters olma durumunu besleyen bir pozisyondan söz etmeye çalışıyoruz. Ve aynı zamanda, cesaret gerektiren bir duruştan.

“Hayır, bu doğru değil, doğrusu şu” diyebilmek, karşıtlığı ve ters olmayı taşır kucağında. Karşıtlık ve ters olma da cesareti.

Alışılmışa, doğru olarak kabul edilmişe uygun olmayanlar, hiç kuşkusuz kurulu düzenin de karşısındadırlar ister istemez. Ve biz biliyoruz ki, insanın tarihini yapanlar da onlardır.

Yani cesaret sahibi, karşıt ve ters olanlar.

Kurulu düzenlere karşı çıkmak, o düzenlerin içlerinde barınan / barındırılan ve o düzenleri ayakta tutan bütün unsurlarına da “hayır, bu doğru değil, doğrusu şu” diyerek karşı çıkmak demektir.

Aykırı olmak bu nedenle bir mücadelenin de adıdır aynı zamanda. 

Doğru olarak kabul edilenin yanlış olduğunu gösterme ve değiştirme mücadelesi.

Aykırının ihtiyacı olan cesaret en çok da burada hissettirir kendisini. 

Kurulu olanın yanlışlığının üzerine gitmek ve gitmekle kalmayıp onu değiştirmeye çalışmak cesaret işidir.

İKRAR, buraya kadar anlatılanları bilerek başlıyor.

İçinde neler mi olacak. Doğal olarak aykırı olan her şey.

aykırı olan kadın,

aykırı olan adam,

aykırı olan genç,

aykırı olan söz,

aykırı olan yazı,

aykırı olan şarkı,

aykırı olan film,

aykırı olan resim,

aykırı olan fotoğraf,

aykırı olan sanat,

aykırı olan bildiri,

aykırı olan çağrı,

aykırı olan eylem,

aykırı olan gösteri…

İKRAR bütün bunları anlatmak, aktarmak için başlıyor.

Zaten; saklamayarak söyleme, açıkça söyleme, gizlemeyip açıklama demek değil mi İKRAR...

Peki aykırı olmak bir zorunluluk mu?

Hem de nasıl!

Hem zorunluluk, hem de tarihsel bir sorumluluk!

Sevgiyle, dirençli ve uyanık kalın! (İKRAR)