Türkiye Sosyalist İşçi Partisi PROGRAM ve TÜZÜK
ANA SAYFA’nın çıkış noktası, “yeni bir örgüt, yeni bir program”dır dedikten sonra bu ikisinin üzerinde yoğunlaşmak, bu ikisi üzerine kafa yormak, tartışmak, yazıp da paylaşmak, kısacası bu ikisini elden geldiğince büyütmek hiç kuşkusuz kaçınılmaz oluyor. Sözünü ettiğimiz bu “büyütme”, aynı zamanda çetrefilli ve meşakkatli bir üretim süreci niteliği de taşıyor. Bu yazı, işte bu sürece, özellikle de “YENİ BİR PROGRAM”ın gerekliliği savına bir katkı olarak yayınlanmıştır. Ülke tarihinde yerini almış diğer politik parti ve çevrelerin programları da, aynı gerekçeyle ANA SAYFA’da yayınlanacaktır.
Türkiye Sosyalist İşçi Partisi
PROGRAM ve TÜZÜK
GEREKÇE
Çağımız, çökmekte olan kapitalizmden sosyalizme geçiş çağıdır. Paris Komünü ile başlayan, Ekim Devrimi ile süren proletaryanın dünyayı değiştirme savaşımı, yaşanan bütün olumsuz gelişmelere karşın sürmektedir. Binlerce yıllık sömürücü sınıflara, düzenin sonsuz olmadığını gösteren Rus işçileri, yoksul köylüleri ve onların yarattığı Ekim Devrimi çözülmelere, yıkımlara karşın, yine de dünya proletaryasının ve halklarının esin kaynağı olmaya devam ediyor.
Sosyalizm,Yeni Dünya Düzeni koşullarında da kendi iç çelişkilerinden kurtulamayarak çürüyen emperyalist-kapitalizm karşısında, insanlığın ileriye doğru gelişiminin asal yönlendiricisidir.
Bugün yeryüzünde, geniş emekçi yığınların ve halkların ortak düşmanı emperyalizmdir. Bu olgu emperyalizme karşı dünyanın dört bir köşesinde yürütülen savaşımın çok yönlü bir bütünlük kazanmasını sağlar. Emperyalizmin kesin yenilgiye uğratılarak varlığına son verilmesi, başta dünya sosyalist hareketi olmak üzere, uluslararası işçi sınıfı eylemliliği ve ulusal kurtuluş savaşımlarının oluşturduğu dünya devrimci sürecinin bütünlüğünün ve dayanışmasının güçlendirilmesini zorunlu kılar. Tek tek ülkelerin halklarının sonuncu kurtuluşları, emperyalizme karşı verdiği savaşımda dünya devrimci sürecinin bütünlüğüne sonuna kadar bağlı kalmakla olanaklıdır. Günümüzde enternasyonalist dayanışma olmadıkça, hiçbir ülke halkı savaşımı sonuncu utkuya ulaştıramaz.
Emperyalizmin sömürüsü ve baskısı altındaki Türkiye halkının savaşımı bütün dünyadaki anti-emperyalist savaşımın ayrılmaz bir parçasıdır. Bu savaşımın önderi işçi sınıfımızdır. Halkımızın sonuncu kurtuluşunu sağlamakla yükümlü olan işçi sınıfımız, emperyalizme karşı yürütülen savaşımın sonuna kadar kararlı biricik gücüdür. Çünkü ulusal sınırları çoktan aşıp uluslararası nitelik kazanmış olan sermayeye karşı savaşım veren bütün ülkelerin işçi sınıfının düşmanı tektir. Emperyalizm. Sonuncu ereği tektir; sınıfsız, sömürüsüz bir dünya toplumu. Bu somut durum işçi sınıfının birliği ilkesinin en yüce biçimi olan proletarya enternasyonalizmine sonuna dek bağlılığı zorunlu kılar.
Enternasyonalizm, Ulusların ve Halkların kendi geleceklerin belirleme türesini (Hakkını) önkoşulsuz sonuna değin savunmayı gerektirir. Böylece enternasyonalizmin halkların kardeşliği ilkesiyle çok daha kapsamlı ve güçlü bir biçimde yaşama geçirilmesi gerçekleşir. Öte yandan bölgesel gerginliklerin tırmandırılmasına, emperyalist işgallere karşı çıkmak ulusal kurtuluş savaşlarını desteklemek ve türesiz (haksız) savaşlara karşı durup, dünya barışını savunmak önemli enternasyonalist görevlerdendir.
Dünya emperyalist-kapitalist sistemine bağımlı, orta gelişkinlikte bir ülke olan Türkiye'de egemen üretim biçimi kapitalizmdir. Türkiye'de boy vermesi yüz yıl öncesine uzanan ve bu noktadan günümüze dek gelen süreç boyunca not etmeye değer erkin-yarışmacı bir dönem geçirmeyen kapitalizm, başlıca gelişmesine Kurtuluş Savaşı'ndan sonra kavuşmuştur. Kapitalizmin bu başlıca gelişimi bütünüyle dünya kapitalizminin emperyalist döneminde yer aldığı ve palazlanmakta olan yerli burjuvazi, giderek emperyalizmle tam bir işbirliğine girdiği için, Türkiye kapitalizmi emperyalizme bağımlı olmuştur. Bu dönem boyunca, yerli burjuvazinin ortaklık içinde olduğu uluslararası finans kapitalinin tekelci niteliği ülke kapitalizmine de yansımış, ayrıca kapitalizm öncesinden gelen toplumsal koşulların zorlamasıyla Türkiye kapitalizmi tekelci bir nitelik kazanmıştır.
24 Ocak Ekonomik Kararları'yla başlayıp günümüze dek gelen süreçte Türkiye kapitalizminin tekelci niteliği daha da gelişmiş, emperyalizmle olan işbirlikleri güçlendirilerek ülke ekonomisinin bağımlılığı arttırılmış, dünya sosyalizm uygulamasındaki çözülmeyle birlikte, tek kutuplu duruma gelen dünyamızda Türkiye kapitalizmi dünya emperyalizminin olmazsa olmaz bir parçası durumuna gelmiştir. Dolayısıyla Türkiye tekelci burjuvazisi her türlü yetersizliğine karşın bölgemizde artık çok daha söz yetkisi olan yandır. Bu durumun sonucu ise Türkiye tekelci burjuvazisinin bölge pazarı üzerindeki pay istemleri, yayılmacılık eğilimlerini güçlendirmektedir.
Kapitalizmin, yani pazar için meta üretiminin ve buna bağlı olarak değişimin gelişmesi; bütün dünyada olduğu gibi ülkemizde de kentlerde ve köylerdeki geniş emekçi yığınlarının önemli bir bölümünü, kendilerinin olan üretim araçlarından kopararak yoksullaştırmış ve işgüçlerinden başka satacağı bir şeyi olmayan ücretli köle durumuna getirmiştir. Özellikle son yıllarda büyük kentlerdeki nüfus patlaması ve bunun getirdiği sayısız sorunlar kapitalizmin ekonomik yasalarının nasıl acımasızca işlediğinin somut göstergesidir. Kapitalist toplumda gönenç düzeyinin göstergesi gibi ele alınan araba, beyaz eşya gibi asal gereksinmelere, üreticilerin küçük bir bölümünün sahip olması onların kredi ve borç kıskacı içinde boğuldukları gerçeğini ortadan kaldırmamaktadır. Böylece üretim ve dolaşım araçlarının önemli bir bölümünün mülkiyetin elinde toplayan az sayıda kapitalist ve büyük mülk sahibinin karşısında, işçiler ve sömürülen diğer emekçiler yer almaktadır.
Üretim araçlarından koparılarak proleterleştirilen küçük üreticilerinde aralarına katılmasıyla daha da kalabalıklaşan işçi sınıfının durumu her geçen gün kötüleşmektedir. Yaygınlaşan kapitalistleşme sonucu işçi çalıştırma artsa bile daha ileri tekniklerin kullanılmasının hızla yaygınlaşması işçiye olan gereksinimi görece azalttığından, işsizler ordusu çığ gibi büyümektedir.
Kapitalist üretimin kaçınılmaz sonucu olan bu durum emeğin sermayeye bağımlılığını ve dolayısıyla sömürüye olan zorunluluğunu daha da arttırmaktadır.
Öte yandan kapitalist ekonominin denetimsiz yapısı sürekli olarak ekonomik bunalımlara yol açmakta, var olan kapitalist üretim ilişkilerinin yol açtığı bu durum, üretici güçlerin gelişmesini engellerken, proleterleşme ve tekellerin güçlenmesi süreçlerini hızlandırmaktadır. Üstelik ekonomisi, emperyalist sisteme bağımlı olan ülkemiz, bu sistemin gittikçe yoğunlaşan bunalımlarını daha da duyumsamakta ve bağımlı kapitalist ekonomi derin yaralar almaktadır.
Kapitalizm, emeğin üretkenliğini arttırarak yaratılan toplumsal değerin büyümesini sağlarken, bu toplumsal değerden yararlanma eşitsizliğini de beraberinde getirir. Bir avuç tekelciden ve onun gerici bağlaşıklarından oluşan sömürücüler, kapitalist mülkiyet ilişkilerinin bir sonucu olarak, toplumsal varsıllıkların büyük bir bölümüne el koyarken, tüm değerleri yaratan emekçiler yoksulluk içinde ve güçlükle geçinecekleri en az geçim koşullarında yaşamak zorunda bırakılırlar. Bu durum işçi sınıfının görece ve bazen kesin olarak yoksullaşmasına yol açarken köylülerin önemli bir bölümünün, küçük memur, zanaatkar, esnaf ve diğer halk tabakalarının yoksulaşmalarını son evreye vardırır. Bütün bu toplum kesimler var olan düzenin kötülüklerini, yoksullaşmanın getirdiği bağımlılığı, sömürünün yoğunlaşmasını, kıyım ve yaşama gevensizliğinin acısını ve öfkesini yüreklerinde duyarlar.
Toplumsal çelişkilerin gün geçtikçe büyüyüp derinleşmesi sınıf saflaşmalarını daha da belirginleştirmekte, sömürü ve baskıyla karşı karşıya olan toplum kesimlerinin kendi kurtuluşları doğrultusunda emperyalizme ve yerli ortaklarına karşı savaşımlarını birleştirmeleri için elverişli bir ortam yaratmaktadır.
Öte yandan kapitalist üretimin sosyal niteliği ile üretim ve dolaşım araçlarının özel mülkiyeti arasındaki kapitalist toplumun temel çelişkisi her geçen gün daha da derinleşmekte ve yükselen sosyalleşme düzeyi özel mülkiyet kabuğunu zorlamaktadır. Bu durumda, burjuva toplumunun yukarıda sıralanan çelişkilerinin kaynağı olan bu temel çelişkinin, işçi sınıfının erki ile çözülmesi gerekmektedir. Ancak böylece ekonomide kargaşayı ve devri bunalımları yaratan kapitalist üretim yerine sosyalist üretim temellendirilerek üretici güçlerin alabildiğine serpilip gelişmesi sağlanacak; ancak böylece toplumda küçük bir azınlığın, büyük bir çoğunluğu sömürmesine son verilerek var olan düzenden acı çeken geniş kitleler kurtarılmış olacak ve ancak böylece gönencin toplumun bütün kesimlerine yayılarak, toplumsal varsıllık kaynaklarının, aynı zamanda, sömürü ve yoksulluğun da kaynakları olması önlenecektir.
İşçi sınıfı, devrimci sürecin başını çekmek ve sonuna değin götürmek zorundadır. İşçi sınıfı üretim araçlarının özel mülkiyetinden yoksundur. Buna karşılık var olan düzende ezilen ve acı çeken diğer toplum kesimleri, üretimde nesnel konumları gereği özel mülkiyet alanında kalırlar. Ve var olan üretim ilişkilerinin sosyalist üretim ilişkileri ile değiştirilmesinde öncü rolü oynayamazlar.Bu nedenle işçi sınıfımızın, toplumdaki diğer sınıf ve tabakalardan, onların dünya görüşlerinden ve ideolojilerinden bağımsız örgütlenmesi, politikasını kendi sonuncu amacı doğrultusunda bağımsızca belirlemesi zorunludur.Bununla birlikte işçi sınıfının siyasi eylemliliği tüm sömürülen ve baskı altında tutulan diğer toplum kesimlerine, durumlarının umutsuzluğunu ve kurtuluşlarının, ancak işçi sınıfının yönetim erki ile birlikte olanaklı olacağını gösterir. Onları savaşımlarının yanılmaz bir doğa yasası gibi işleyen bilimselliğine ve haklılığına inandırmaya, aynı saflarda savaşıma katmaya çalışır.
Ülkemizde gerek sömürüye karşı yürütmekte olduğu ekonomik savaşımı yönlendirebilmesi, gerekse emperyalizme ve yerli ortaklarına karşı sürdürdüğü bağımsızlık, demokrasi ve sosyalizm savaşımını başarıya ulaştırabilmesi için işçi sınıfının örgütlü siyasi savaşım yürütmesi gereklidir. Ancak böyle yapmakla yönetim erki savaşımını verebilmesi, yönetime gelebilmesiyle yönetiminde uygulayacağı bir dizi köklü girişimlerle kendinin ve geniş emekçi yığınların geleceğini yok eden halk düşmanı komplo ve sabotajları önleyerek, halkın çıkarlarını koruması gerçekleşebilir. Ancak böyle yapmakla., bütün halkın kurtuluşunu sağlayacak olan kendi sonuncu amacı doğrultusunda toplumun yeniden biçimlendirilmesi olanaklı olur.
Türkiye Sosyalist İşçi Partisi'nin amacı ve görevi; Türkiye işçi sınıfını bilimsel olarak zorunlu bu erk amacına doğru yöneltmek, bu savaşımında onu örgütlemek, ona bilinç ve savaşım kararlılığı kazandırmaktır.
Türkiye kapitalizminin gelişimindeki tekelci nitelik burjuva demokrasisinin yaygınlaşıp kökleşmesine olanak vermemiştir. Burjuvazinin ırkçılığı ve şovenizmi de burjuva diktatörlüğünü besleyip güçlendirmiştir. Bunlara etkin bir biçimde varlığını sürdüren kapitalizm öncesinden kalma keyfi davranışlar ve baskı yöntemleri de eklenince, alışılmış burjuva demokrasisinin kurum ve kuruluşlarının kalıcı biçimde yerleşmesi zorlaşmaktadır. Faşist ve dinci akımların varlığını sürdürmesine yol açan bu ortamda, tekelci burjuva zorlandığında ve koşullar elverdiğinde, emekçilerin savaşımları sonucu edinilen demokratik kazanımlar, cılız burjuva demokratik ortam yok edilerek faşist yönetimler getirilmektedir. Bütün bu koşullar demokrasi savaşımının ne ölçüde yaşamsal olduğunu gösterir. Ülkemizde halk düşmanı egemen güçler emperyalizmle işbirliği içindedir. Kendi çıkarları ile emperyalizmin çıkarları öylesine iç içe girmiştir ki; onların emperyalizmden bağımsız bir tutum göstermeleri, bilimsel olarak olanaksızdır. Halkımızın sömürülmesinde işbirliği içinde olan emperyalizm ve yerli ortakları, onun baskı altında tutulmasında da, ortak çıkarlarının sürmesi açısından işbirliği yapmak durumundadır. Demek ki halkımız emperyalizme karşı sürdürdüğü bağımsızlık savaşımında, eylemli olarak, onun yerli ortaklarını, ikisinin sömürü ve baskılarının sürekliliğini gerçekleştiren yönetimleri de karşısına almak zorundadır. Bu durumda bağımsızlık savaşımı ile bir bütün oluşturur.
İşte bu durumda, işçi sınıfımızın yakın ereği, emperyalizme bağımlı tekelci burjuvazinin ve bağlaşıklarının egemenliğine son vererek bağımsızlığı ve demokrasiyi gerçekleştirmektir.Bu amaç işçi sınıfının örgütlü öncülüğünde halkın demokratik yönetimini olanaklı ve zorunlu kılar. Ülkemizde çıkarları Bağımsızlık, Demokrasi ve Özgürlükten yana olan kesimlerin birlikteliğini gerektirir. Bu gereksinim Halk Cephesi'nde somutlaşır. Halk Cephesi'nin temelini işçi-yoksul köylü bağlaşıklığı oluşturur.
Ülkemizde üretici güçlerin gelişme düzeyi, bağımsızlık ve demokrasi doğrultusundaki girişimlerde, Demokratik Halk Erki'ni sosyalist istemlerle de karşı karşıya getirir. Toplumumuzda iş sınıfının bağımsız ve yönlendirici bir sınıf olarak yer almasının yol açtığı bu durum, Demokratik Halk Erki'nin daha ilk adımda, sosyalizm doğrultusundaki köklü dönüşümlerini olanaklı ve zorunlu kılar. Demek ki Türkiye'de bağımsızlık ve demokrasi için verilen savaşım, sosyalizm için verilen savaşım ile birleşir bütünleşir.
Türkiye Sosyalist İşçi Partisi, Demokratik Halk Erki'ne giden yolda halkımızın sürdürmekte olduğu bağımsızlık ve demokrasi savaşımında, emperyalizme ve gerici yönetimlere yönelen bütün anti-emperyalist ve anti-faşist girişimleri destekler, bu gibi eylemleri işçi sınıfının sonuncu çıkarları doğrultusunda, yörüngesine almaya çaba gösterir.
Ancak emperyalizme bağımlılığı, tekelci sermayenin egemenliğini ve anti-demokratik baskıları daha ince yöntemlerle pekiştirip yaygınlaştıran, her türlü iyileştirme (reform) girişimlerini tümüyle geri çevirir. Yine işçi sınıfının savaşımını yolundan saptırıp, burjuvazinin çıkarlarının peşine takarak ona zarar veren her türlü sapmaya, revizyonizme, sol serüvenciliğe ve işçi sınıfı dışı bir akım olan anarşizme karşı kararlı bir biçimde savaşır. Sosyalizm uygulamasındaki çözülmeyle birlikte sözde yenileşme kılığı altında sosyalizmi yok etmeye yönelik ikinci cepheyi açan yeni revizyonizme karşı ideolojik savaşım verir.
DEMOKRATİK HALK ERKİ'NİN AMAÇLARI VE GÖREVLERİ
Partimiz işçi sınıfı önderliğindeki, Demokratik Halk Erki'nin amaç ve görevlerini üç bölümde saptar.
I. POLİTİK AMAÇLAR:
1. Ülkemizi emperyalizme bağlayan bütün siyasi, ekonomik ve kültürel anlaşmalar yürürlülükten kaldırılacaktır.
2. Bağımsızlık, Demokrasi Özgürlük ve Sosyalizm ilkelerine uygun yeni bir anayasa, halkın demokratik katılımı ve tartışması yoluyla yapılacak, devlet ve toplum yaşamını ilgilendiren bütün yasal düzenlemeler bu anayasaya uygun olacaktır.
3. Ulusların kendi Yazgılarını Belirleme Hakkı ilkesine tümüyle uygun bir politika izlenecektir.
4. Kürt sorunu eşitlik, özgürlük ve gönüllülük çerçevesinde demokratik bir biçimde çözüme ulaştırılacaktır.
5. Başta komşularımız olmak üzere, gereken bütün ülkelerle dostluk ve saldırmazlık anlaşmaları imzalanacaktır.
6. Dünya devrimci sürecinin gerektirdiği enternasyonal dayanışmanın görevleri eksiksiz yerine getirilecek, anti-emperyalist politika, emperyalizm tüm dünyada kesin yenilgiye uğratılana değin kararlılıkla yürütülecektir.
7. Uluslararası düzlemde faşizm ve ırkçılıkla kararlı bir savaşım yürütülürken, Siyonizm ve İslam Fanatizmi'nin soyutlanması yönünde adımlar atılacak, emperyalist işgal ve askeri karışma (müdahalecilik) eğilimlerine karşı gerekli tüm önlemler alınacaktır.
8. Bütün yabancı sermaye kamulaştırılacak, yabancı anamal ve kredi ilişkileri halkın yararına demokratik halk devleti tarafından düzenlenecektir.
9. NATO'dan çıkılacak, ülkemiz ve dünya halklarına karşı yapılmış bütün gizli anlaşmalar açıklanacak, uluslararası güvenlik ve işbirliği, anlaşmazlıkların barışçı görüşmeler yoluyla çözümü, türesiz savaşların önlenmesi yolunda çalışılacak ve Ulusların Kendi yazgılarını Belirleme Hakkı ilkelerine uygun bir dış politika izlenecektir.
10. Her türlü faşist ırkçı, gerici halk düşmanı örgüt kapatılacak, yeniden örgütlenmelerine ve propagandasına olanak verilmeyecektir.
11. Her türlü halk düşmanı, komplo ve sabotaj girişimine, provokasyon ve açık saldırılara karşı iç düzen ve güvenliğin sağlanabilmesi amacıyla, işçi ve emekçilerin gönüllü örgütlenmesi sağlanacaktır.
12. 18 yaşını bitiren her yurttaşın yasal durumu ne olursa olsun seçme ve seçilme özgürlüğü olacaktır. Devletin bütün yöneticilik aşamaları seçimle oluşturulacak, seçmenler temsilcilerini istedikleri anda, oy kullanarak görevden alabilecek, yerel yönetimlerde genel, eşit ve göreceli görevlendirme (nispî temsil) ilkesi uyarınca seçilecek sözcüleri (halk meclisi) Halkın devlet işleyişini denetlemesi ve sorgulamasının önündeki tüm engeller kaldırılacaktır.
13. Dinin devletle olan her türlü ilişkisi kesilecek, din bütünüyle kendi durumuna bırakılacak, mezhepler arası ayrılıklar yaratılmasına izin verilmeyecektir.
14. Ülkemizin iç ve dış güvenliğinin ana güvencesi olan silahlı kuvvetler, Halk Ordusu biçiminde yeniden düzenlenecek, ordu her aşamada demokratik süreci işletecek, ordu temsilcilerinin kendilerini ilgilendiren konularda ve tabandan tavana her aşamada ülke yönetimine ve karar alma süreçlerine katılımı sağlanacak, orduda kendi iç işleyişinde dayak ve benzeri insan onuruna aykırı, demokrasi karşıtı uygulamalar önlenecektir. Ordunun ülke yönetimi için gerekli profesyonel hazırlık ve donanımını gerektiren önlemler alınacaktır. Barış döneminde, silahlı kuvvetler görevlilerinin ülkenin toplumsal ve politik yaşamına etkin katkısı gerçekleştirilecek, her yurttaşın kendi doğduğu ya da yaşadığı yerde askerliğini yapması sağlanacak, bulunçsal (vicdani) nedenlerle silah kullanmak istemeyenlerin ülkenin iç ve dış güvenliğinin gerektirdiği alanlarda, barış gönüllüsü olarak görev yapmalarına olanak sağlanacaktır.
15. Ülkenin iç ve dış güvenliğinin gerektirdiği bilgi alma (istihbarat) örgütlenmesi barış, demokrasi, bağımsızlık, özgürlük ve sosyalizm ilkeleri doğrultusunda yeniden kurulacak, ilgililerin yüksek bir yurtseverlik ve enternasyonalizm bilinciyle donanmış olmalarına özen gösterilecektir.
II. EKONOMİK AMAÇLAR:
1. Ülke ekonomisi, bağımsızlık, özgürlük ve sosyalizmin stratejik ilkeleri doğrultusunda yeniden düzenlenecektir. Bu amaçla, ülke ekonomisinin hızla kalkınması, bölgeler arası ayrılıkların giderilerek dengenin sağlanması, gelir dağılımının emekten yana düzeltilmesi, sosyalist mülkiyet biçimlerine geçiş yoluyla ve merkezi bir planlama ile sağlanacaktır..
2. Sosyalist mülkiyet biçimlerine geçişin ilk adımı olarak, işkolunda tekel niteliği kazanmış büyük endüstri ticaret ve yardımcı (hizmet) işletmeleri, makro-ekonomik planlama açısından önemli bankacılık ve sigortacılık işkolu, dış ticaret, ulaştırma, erke (enerji) işkolları, ormanlar, kıyılar, madenler, doğal ve tarihsel SİT alanları, ilaç endüstrisi dahil bütün sağlık işkolları, büyük tarımsal işletmeler ile ağa toprakları tümüyle kamulaştırılacak, işkolunda tekel niteliği kazanmamış endüstri, ticaret ve yardımcı kuruluşları, küçük esnaf ve küçük ölçekli tarım yapan köylüler, balıkçılar, hayvancılık ve ormancılık yapan, el sanatlarıyla uğraşan küçük üreticiler, turizm, kültür ve sanat işkollarında çalışanlar demokratik ve merkezi planlama doğrultusunda özgürce çalışabilecek ve kooperatifleşme yönünde özendirilecektir. Kamulaştırılan toprakların bir bölümü topraksız ve az topraklı köylülere karşılıksız dağıtılacak, toprak reformundan yararlanan köylüler kooperatifleşme yönünde özendirilecektir.
3. Ekonomi yönetimi, demokratik toplumsal katılım yoluyla hazırlanan merkezi planlama aracılığı ile sağlanacaktır. Merkezi planlama; toplumsal ekonomide, piyasaların yol açabileceği kargaşa ve savurganlığın önlenmesini, bölgeler arası eşitsizliğin, dışa bağımlılığın, kol ve kafa emeği arasındaki ücret dengesizliğinin giderilmesini, toplumsal ve teknolojik gelişmenin, gönenç artışının doğal çevre ve insani açıdan gerçek, dengeli dağılımının gerçekleşmesi güvence altına alınacaktır.
4. Gelir dağılımını, işçiler ve diğer emekçilerin yararına değiştirmek amacıyla, merkezi planlama yönünde yeni mali politikalar uygulanarak, fiyat dengesi sağlanacak, insan onuruna yaraşır bir yaşam için gerekli taban ücret hakkı tanınacak, herkese emeğine göre ücret ödenecek, bütün dolaylı vergiler ve tüketim vergileri kaldırılacak, gelir düzeyine göre ve hakça, genel bir vergi uygulanacak, köylülerin devlete ve tefecilere olan bütün borçları silinecektir.
5. Başta yoksul köylülük olmak üzere, kırsal ekonominin canlandırılması için yönetim, makine, tarımsal ilaç, yetişmiş insan gücü ve diğer her türlü yardımı yaparak gerekli önlemleri alacak, yeni tarım politikaları yönünde eğitim süreci başlatılarak, köyle kent arasındaki uçurum kapatılacaktır.
6. Ülkedeki tüm yabancı sermayeli, banka ve işletmeler kamulaştırılacak, dış borçlar için öteleme (moratoryum) ilan edilecektir. Yabancı sermayenin ülkeye yeniden girişinin nasıl olacağını Demokratik Halk Erki belirleyecektir.
III. SOSYAL AMAÇLAR
Genel Olarak;
a) Kişinin toplumdaki yeri, toplumsal açıdan gerekli ve yararlı bir iş yapmasına bağlı olacaktır. Bu ilke uyarınca, çalışabilecek yaş ve güçte olan herkese iş olanağı sağlanarak, işsizliğe son verilecektir. Bütün çalışan halka iş güvencesi sağlanacaktır. İşsizlik tümüyle ortadan kaldırılıncaya değin, geçiş dönemi boyunca bütün işsizlere taban ücreti üzerinden işsizlik parası ödenecektir.
b) Günlük ve yıllık iş saatleri insanca yaşamaya, dinlenmeye, iş dışı yaratıcı bireysel etkinliklere elverecek biçimde sınırlanacak. İlk aşamada günde 8 saat ve haftada 40 saatten çok çalışmaya izin verilmeyecek, yılda 30 işgünü ücretli izin hakkı tanınacaktır. Çalışma saatlerinin giderek azaltılması yönünde politikalar izlenecek, bu durumun üretimde neden olabileceği düşüşü önlemek amacıyla merkezi planlama doğrultusunda iş gücü verimliliğini artırmaya yönelik önlemler alınacaktır.
c) Herkese genel, eşit ve ücretsiz, sağlık hizmeti sunulacaktır. Bu amaçla; gelişkin bir temel sağlık hizmetleri sistemi kurulacak, bütün sağlık sektörü ileri bilgi ve teknoloji uyarınca yeniden düzenlenecektir.
ç) Demokratik Halk Erki, her yurttaşın sınırsız ve çok yönlü, yaratıcı gelişimini güvenceye almak amacı doğrultusunda, ülke düzeyinde eğitim işlerini yeniden düzenleyecektir. 11 yıllık zorunlu temel eğitim dahil bütün eğitim işleri ücretsiz, eşit ve bilimin yol göstericiliğinde yeniden düzenlenerek sunulacak, herkese ana dilinde temel eğitim hakkı sağlanacak, çok yönlü yeni insanın eğitim için gerekli Politeknik eğitim ilkesi uygulanacaktır. Eğitim işleri, yaratıcı ve özgür düşüncenin, bilimin, aydınlık anlı (zihinli) insanların gelişimini amaçlayacak biçimde örgütlenecektir. Çalışan nüfusun iş saatleri dışında kalacak sürelerde eğitim yapması amacıyla akşam okulları ve üniversiteler kurulacak, bütün üniversiteler her türlü araştırıcılık uygulamada özerk olacaktır. Eğitimde bütün yurttaşların insan, doğa ve yurt sevgisiyle yetiştirilmeleri, köklü bir enternasyonallik ruhuyla biçimlenmeleri, yaratıcı yönlendirici, özgüveni yüksek, özdenetimli yetişkinler olabilmeleri asal amaç olacaktır.
d) En az güncel yeterlilikte bir konutta barınmak her yurttaşın hakkıdır. Bu hakkı güvenceye alabilmek amacıyla, ilk aşamada, bütün konutlar kamulaştırılacak özellikle konut gereksinimi olanlara, ücretlerinin %5'ini geçmeyecek biçimde kiralanacaktır. Konut yapımına elverişli kent toprakları ise yönetimce ve konut yapı kooperatiflerince merkezi plan ilkelerine ve amaçlarına uygun olarak, nüfusun konut gereksinimini karşılamak amacıyla değerlendirilecektir.
e) Köyler ve kentler arasında, var olan gelişim ve gönenç dengesizliğinin giderilmesi amaçlanarak, köylerden kentlere dek bütün yerleşim birimlerinde, en az güncel ölçülerde yaşam olanağı sağlanacak, bu amaçla merkezi plana uygun olarak, gerekli yenileştirme uygulamaları ve kentsel iyileştirmeler yapılacaktır. Merkezi planlama amaçları doğrultusunda yapılan kentsel iyileştirmelerle gecekondular aşama aşama ortadan kaldırılacak, bu bölgeler kentsel gelişim projeleri doğrultusunda yararlı alanlar durumuna getirilecektir. Kent içi ve kentler arası ulaşım, kamu araçlarına öncelik verilerek sağlanacak merkezi kent bölgelerinde kamu ulaşım araçları dışında ulaşım kısıtlanacak ve yaya alanları yaygınlaştırılacaktır.
f) Ulaşımda raylı sistemlere ağırlık verilecek, dışa bağımlılıktan kurtulmak amacıyla öz kaynaklarımızdan yaratılacak erke (enerji) türlerinin kullanılması yönünde köklü projeler geliştirilecektir.
İşçiler İçin:
a) Her işçinin dilediği yerde ve işte çalışması sağlanacaktır.
b) İşyerinin denetimi ve yönetimi işçiler tarafından gerçekleştirilecek, son söz Demokratik Halk Erki'nin amaçları doğrultusunda işçilerde olacaktır.
c) İşçi sınıfının birliği ilkesi uyarınca tüm işçilerin tek sendikada olmaları özendirilecek, sendikaların gürbüzlüğünün ve yetkinliğinin kalıcılaştırılması için her türlü olanak tanınacaktır.
ç) İşçi sınıfı, Demokratik Halk Erki'nin sosyalist niteliğinin biricik güvencesidir. Bu anlamda işçilerin, her geçen gün kamu yönetimine etkin bir biçimde katılmaları sağlanarak, bilinç kültür ve yönetme yeteneklerinin gelişmesi için bütün olanaklar kullanılacaktır.
d) Her işçi emeğinin karşılığı olan ücreti alacaktır.
Emekçi Köylülük İçin:
a) Kırsal alandaki baskı ve gerici erkin bütünüyle yok edilmesi, yeniden gelişmesinin önlenmesi için; yönetimde yoksul köylülerin ağırlıkta olduğu demokratik köylü komiteleri kurulacak ve yerel sosyal ekonomik yönetim Demokratik Halk Erki'nin politikası ve amaçları doğrultusunda bu yarkurulların elinde olacaktır.
b) Kırsal kesimde gizli işsizliğe son vermek amacıyla kırsal kalkınma projeleri geliştirilecek, tarımın geliştirilmesi ve ürünün değerlendirilmesi için kentle köy arasındaki sosyo-ekonomik dengesizlik ortadan kaldırılacak, çiftçilik özendirilecektir.
c) Köylünün tarım aletleri, makineler ve diğer tarım gereç ve gereksinimleri açığı kapatılacak, hızlı kooperatifleşme yöntemleri özendirilecek, büyük çaplı tarım üretimi çiftlikleri kurulacak, köylüler eğitilerek ortaçağ anlayış ve yöntemleri ile tarım yapmaktan kurtarılacaktır.
ç) Devlet ve tefeci borçlarında kurtulan köylünün ekonominin ana güçlerinden biri durumuna gelmesi için gereken tüm yatırımlar hızla yapılacaktır.
Diğer Çalışanlar İçin:
a) İşçiler dışında tüm çalışanların bir bütünsellik içinde sendikalaşmaları ve mesleki alanlarda örgütlenmeleri sağlanacaktır.
b) Her meslek kümesi çalışanı kendi mesleğinde, sosyalizm ilkeleri doğrultusunda özgürce çalışmakta serbesttir. Yurttaş ve yurt çıkarlarının en önde olduğu sosyalist düzende, aydınların, teknik elemanların, öğretmenlerin, doktorların ve sanat insanlarının yeni toplumun kurulmasındaki işlevsellikleri yadsınamaz. Demokratik Halk Erki tüm bu meslek öğelerine gereken önemi ve olanağı verecektir
Kadınlar İçin:
a) Sömürücü toplumların yarattığı kadın-erkek eşitsizliklerinin giderilmesi ve kadınların ev hayatının köleleştirici etkisinden kurtarılıp yaratıcı güçlerinin geliştirilmesi sağlanacak, organizmalarına zararlı olan alanlarda çalışmaları önlenecek ve kadın-erkek ayrımı gözetmeksizin eşit işe eşit ücret uygulanacaktır.
b) Dayak ve her türlü yıldırma yöntemleri en ağır biçimde cezalandırılacak, insanlık onurunu ayaklar altına alan, kadının kendi bedenini herhangi maddi çıkar karşılığı satması kesin olarak önlenecek, fuhşun tuzağından kurtulan kadınların onurlu bir yaşama kavuşması için iş sağlanacak, fuhşun ve kadını aşağılayan diğer baskıların nesnel koşulları ortadan kaldırılacaktır.
Gençlik İçin:
Toplumun geleceği olan gençliğin, özgür ve yaratıcı bir biçimde bütün erkesini halkı için kullanmasına yönelik engeller ortadan kaldırılacak, çok seçenekli bir eğitim ve sosyal etkinlikler ortamı yaratılacak, onlara yönetimin ve toplumun bütün olanakları kullanılacak, partiye tavırda bağımlı örgütsel olarak bağımsız örgütlenmelerinin bütün ülke çapında yaygınlaştırılması için gerekenler yapılacaktır.
Gençliğin özgürlüğe aşık yüksek bir yurt sevgisi ve enternasyonalizm ruhuyla yetişmesi için çalışılacaktır. Bu konumuyla gençlik yeni toplumun yaratılmasının itici gücü olacaktır.
Çocuklar İçin:
Yeni toplumun tek ayrıcalıklı kesimi çocuklar olacaktır. Devletin doğrudan güvencesinde, devlet-aile-okul işbirliğini gerçek anlamda yaratarak, en değerli varlığımız olan çocukların eğitimi, yetiştirilmesi birinci sırada ele alınacaktır. Çocuklara karşı en küçük bir savsaklama, toplum suçu sayılacak ve cezalandırılacaktır Öte yandan toplumun; çocuk eğitimi konusundaki bilim karşıtı eskimiş düşüncelerin nesnel koşullarının ortadan kaldırılması için her türlü bilimsel çalışma yapılacak, çocuk eğitimcilerine yönetimin ve toplumun bütün olanakları sunulacak, çocuk eğitimi mesleğinin ayrıcalıklı duruma getirilmesi için her türlü önlem alınacaktır
Doğanın Korunması İçin:
Çevrenin ve doğal varsıllıklarımızın korunmasına yönelik başta eğitim sistemi olmak üzere toplumun bakışını ve değer yargılarını kökünden değiştirecek projeler uygulanacak, çevrenin korunmasını yalnızca polisiye önlemlerle ele alan bakışın aşılması için her tünlü çalışma yapılacaktır. Doğanın korunmasına proje ve girişimler ödüllendirilecek, aykırı davrananlar ise cezalandırılacaktır.
Sanat ve Kültür İçin:
Sosyalist toplumda, yeni insanın oluşturulmasında, sanatın işlevi yaşamsaldır! Bu nedenle;
a) İnsanın kendisini özgürce anlatmasında, toplum yaşamında, sanatın değer biçilmez bir yanı vardır.
b) TSİP, sanatta Toplumcu Gerçekçiliğin yaratıcılığın ve özgürce gelişimin öncülüğünü yapar, sanatın özgür bir ortamda toplumsallaşması, sanat emekçilerinin örgütlenmesi ve sanatın yurttaşlara ulaşması için nesnel koşulları yaratır.
c) Sanat eğitimini, ilköğretim öncesi eğitim, ortaöğretim ve yükseköğretimin bütün aşamalarında öğretim programlarına alır ve nesnel koşullarını oluşturur.
ç) Sanat, sanat emekçilerinin kendilerine sunulacak toplumsal olanakları, örgütlü ve birlikte bir toplumsal yeniden üretimi gerçekleştirmek yolunda geliştirir.
d) TSİP, yönetimin, sanatta yeni ve birbirine göre başkalıklar yaratma biçem ve anlatımlarının gelişmesi doğrultusunda özendirici bir yol izler.
e) Yönetim, sanatın metalaşmasını değil toplumsal işlevini gözetir.
f) Yönetim, sanatın, öğrenilmesi ve sunulması için gereken işlik (atölye) ve özel konutları (salonları) yapar.
g) TSİP, sanatsal ürünlere, yeni insanın oluşturulması sürecindeki yerine göre değer verilmesi için ideolojik savaşım verir.
Spor ve Sosyal Etkinlikler İçin:
Spor çıkar çevrelerinin sömürü alanı olmaktan çıkarılacak, toplumun bütün kesimlerinin spor yapabilmelerinin nesnel koşulları oluşturulacaktır. Ülkenin her köşesinde spor ve sosyal etkinliklerin yapılabilmesi için, yeşil spor alanları ve spor işletmeleri hızla kurulacak, var olan işletmeler halka açılacak ve kullanılabilir duruma getirilecektir. Spor yeni toplumun ayrılmaz bir parçası durumuna getirilecektir.
Sonuç olarak:
Türkiye Sosyalist İşçi Partisi, Demokratik Halk Erki'ne giden yolda, halkımızın ivedi demokratik istemlerinin karşılanması, işçi sınıfımızın ve tüm emekçi halkımızın esirgenip güçlendirilmesi ve yoksul köylülerin ivedi istemlerinin gerçekleştirilmesi için sürekli savaşım yürütür.
Kendisi ile birlikte bütün çalışan halkın kurtuluşunun ilk adımı olan Demokratik Halk Erki'nin gerçekleştirilmesi amacıyla partimiz, bu programı yaşama geçirmek için çalışır. Bağımsızlık, Demokrasi, Özgürlük ve Sosyalizmden yana güçleri bu program doğrultusunda savaşıma çağırır.
PROGRAMA EK
Demokratik Halk Erkine Giden Yolda Halkımızın İvedi İstemleri:
A. 12 Eylül Anayasası değişiklikleriyle birlikte yürürlükten kaldırılmalı sorumluları yargı önüne çıkarılmalıdır. Halk oylaması ile kabul edilen 12 Eylül 2010 AKP Anayasası da dahildir.
1. Anayasa bütünüyle değiştirilecektir.
2. İvedi olarak demokratik bir anayasa hazırlanmalıdır.
3. 12 Eylül yöneticileri kapsamlı olarak ele alınmalı
ve haklarında yasal işlem yapılmalıdır.
4. Başta siyasi tutuklular olmak üzere insanlık suçu
işleyemen herkesi kapsayan genel af çıkarılmalıdır.
B. Kürt Sorunu:
1. Baskı ve zulüm ortamları ortadan kaldırılmalıdır.
2. Köy koruculuğu sistemi kaldırılmalı, yerini gücünü
yasalardan alan güvenlik güçleri almalıdır.
3. Kürtçe üzerinde her türlü yasağa son verilmelidir.
4. Kürt kimliği eşit yurttaşlık ve ortak vatan
bağlamında tanınmalıdır.
5. Halkımızın evlatlarının birbirine kırdırılması önlenmelidir.
6. Akan kan durdurulmalı, zora dayalı çözüm yollarından vazgeçilmelidir.
7. Ulusal gelirimiz, tank, top, silah için değil; iş, ekmek özgürlük için kullanılmalıdır.
8. AKP iktidarı ve HDP arasında yürütülen 'çözüm
sürecinden bir şey çıkmayacağı bilinmeli,
yürütülen çalışmalar sonuç alınmayacak da olsa
halka açık olara devam ettirilmelidir.
9. 'Akil İnsanlar' adı altında görev verilen kişiler derhal
görevlerini bırakmalıdırlar.
C. Basın Üzerindeki Yasaklar:
1. İlerici basın üzerindeki baskı ve sıkı denetim (sansür)
kaldırılmalıdır.
2. Öldürülen basın mensuplarının suçluları bulunup
yargı önüne çıkarılmalıdır.
3. AKP'nin yargı üzerinde oluşturduğu her türlü baskıya
son verilmeli, sorumlularından hesap sorulmalıdır.
4. Kitap ve yayın yasaklarının, dayanağı olan her
türlü yasa maddeleri yasalardan ayıklanmalı.
basın tam anlamıyla özgür olmalıdır.
5.Basın ilgililerinin görevlerini kolaylaştırmak için gerekli
önlemler alınmalı, engelleyici tutum ve davranışları
olan görevlilere yaptırımlar getirilerek uygulanmalıdır.
Ç. Demokratik Bilimsel Eğitim:
1. Din dersleri eğitim programlarından çıkarılmalıdır.
2. 4+4+4 Eğitim Sistemi'nden vazgeçilmeli, 12 yıllık eğitim zorunlu ve kesintisiz hale getirilmelidir. İlköğretim ders programları, bilimsel açıdan gözden geçirilmeli, bilim dışı yaklaşımlar ayıklanmalıdır.
3. Ortaöğretim sanat ve meslek okullarının sayıları, çeşitlilikleri ve ders programları, ülke gereksinimleri ve gerçekleri göz önünde bulundurularak belirlenmelidir. İmam Hatip Okulları kapatılmalı, yerine yenisi açılmamalıdır. Ortaöğretim ders programları, mantık, felsefe, sosyoloji dersleri ile anlamlandırılmalı, ezbercilik bırakılmalıdır.
4. Üniversiteler özerk duruma getirilmelidir.
5. Üniversite seçme sınavı kaldırılarak herkese yüksek öğrenim hakkı tanınmalıdır.
6. Harçlar kaldırılmalı, paralı eğitime son verilmelidir.
7. Öğrenci krediler taban ücret düzeyine çıkarılarak, öğrenciye parasız barınma hakkı sağlanmalıdır. Üniversite yönetiminde öğrenciler söz ve karar sahibi olmalıdır.
8. Üniversite yönetiminde bütün çalışanlara söz hakkı verilmelidir.
D. Siyasi Partiler, Dernekler ve Toplu Gösteri
Yürüyüşleri Yasası:
1. Siyasi partiler ile dernekler ve sendikalar arasında
bağ kurmayı yasaklayan bütün yasalar
değiştirilmelidir.
2. Siyasi partilerin ve derneklerin uluslararası ilişkileri
üzerindeki bütün yasaklar kaldırılmalıdır.
3. Seçimlerde, bir tek yurttaşın bile oyunun boşa
gitmemesi için Ulusal Artıklar (MilliBakiye) yöntemi
uygulanmalıdır.
4. 18 yaşını dolduran her yurttaş partilere ve derneklere
üye olabilmeli, 2820 Sayılı Siyasi Partiler Yasası
tümüyle değiştirilerek parti örgütlenmesinin önündeki
engeller kaldırılmalıdır.
6. Partilerin merkez yöneticilerine siyasi dokunulmazlık
hakkı tanınmalıdır.
7. Toplu gösteri ve yürüyüşler için uygulanan
kısıtlamalar kaldırılmalıdır.
E. Bütün Çalışanlara Grevli toplu Sözleşmeli Sendika Hakkı:
1 Grev ve toplu sözleşme ile ilgili demokrasi karşıtı kısıtlamalar kaldırılmalıdır.
2. . Lokavt suç sayılmalı ve yasaklanmalıdır.
3. Memur sendikalarına İLO sözleşmeleri gereği tanınan haklar tanınmalı, memur
sendikalarına grevli toplu sözleşmeli hak verilmelidir.
4. Sosyal yönetim anlayışlarından uzaklaşmaya (taşeronlaşmaya) son verilmelidir.
5. Sendikasız işçi çalıştırmak suç sayılmalıdır.
6. Sendika kurmanın önündeki bütün engeller kaldırılmalı, isteyen sendika kurabilmelidir.
F. Genel Demokratik İstemler:
1. 1 Mayıs İşçilerin Birlik, Savaşım ve Dayanışma günü, 8 Mart Uluslar arası Emekçi
Kadınlar günü, 10 Kasım Dünya Gençlik Günü olarak yasalaşmalıdır.
2. İşsizlik sigortası uygulaması işten atılana devlet yeni bir iş buluncaya kadar devam devam ettirilmelidir.
3. 16 yaşından küçük olanların çalıştırılmaları yasaklanmalı ve 16-18 yaş arası işçilerin 6 saat çalışmaları yasayla düzenlenmelidir.
4. Bütün çalışanlar için hafta sonu dinlencesi 2 gün olmalıdır.
5. Seçilme yaşı 18'e indirilmeli, bunun için yasal düzenleme yapılmalıdır.
G. Emekçi Köylülük İçin
1. Köylülük tefecilerin elinden kurtarılmalı, tefeciler cezalandırılmalıdır.
2. Emekçi köylülüğün tefeciye ve bankalara olan borcu silinmeli ve üzerindeki tutu
(ipotek) kaldırılmalıdır.
3. Emekçi köylülüğe araç-gereç, makine ve gübre yardımı yapılmalıdır.
4. Emekçi köylülüğün ürettiği ürünler devletçe alınmalı, emekçi köylülük aracı ve vurguncunun eline bırakılmamalıdır.
H. Kadınlar İçin:
1. Kadınlara yönelik her türlü baskı ve şiddet hemen karşılığı görmeli, suç derecesine
göre ağır şekilde cezalandırılmalıdır.
2. Sosyal yaşamda ve eğitimde kadınlara yönelik her türlü ayrım yasaklanmalı,
geleneklerden ve göreneklerden kaynaklanan her türlü gerici yaklaşıma son
verilmelidir.
3. Kadınlar çalışma yaşamının içinde yer almalı, eşit işe eşit ücret almalıdırlar.
4. Kadınların eğitimini engelleyen her türlü baskı ve yöntemler son bulmalı, kadınların meslek seçme özgürlüklerinin önündeki engellere son verilmelidir.
5. Kadınlar sokakta erkeklerin kullanabildiği özgürlükleri kullanmalı, engellemeye
kalkanlara ve yaptırımlar getirilmelidir.
6. Kadınarın din bahanesiyle baskı altına alınmaları her kim tarafından gelirse gelsin
engellenmeli, bu tür davranışlarda bulunanlara fırsat verilmemelidir.
I. Gençlik İçin: Gençlik geleceğimizdir. Bu bağlamda gençliğe ne kadar ayrıcalık
tanınsa haktır. Bu gerçekler ışığında;
1. Gençliğin eğitimi için her türlü özveri göze alınmalı, eğitim giderleri ve öğrencilerin
her türlü gereksinmeleri devlet tarafından karşılanmalıdır.
2. Gençlerimize gelecekte yaşamlarını sürdürebilmeleri için kendilerini ayakta tutacak bir meslek sahibi olmaları için devlet gerekli tedbirleri almalıdır.
3. Gençliğin sanat ve entelektüel çalışmalar içinde olabilmesi için gerekli kolaylıklar
gösterilmelidir.
4. 18 yaşını dolduran gençler seçme haklarını kullandıkları gibi seçilme haklarına da
kavuşturulmalıdır.
5. Gençlik her türlü çağdışı etkilerden uzak tutulmalı, gençiliği bu yönde
koşullandırmaya çalışanlara fırsat verilmemelidir.
İ. Çocuklar için: Çocuklar toplumun en önemli varlıklarıdır. Bu nedenle:
1. Çocukların sağlıklı büyümeleri ve gelişmeleri için devlet her türlü tedbiri almalı, bu
yöndeki bütün hizmetler parasız olmalıdır.
2. Bilim insanları çocuklarla çocukların her türlü sağlığı ve ruhsal olarak en iyi
şekilde yetişmeleri için ortaya kapsamlı bir çalışma sunmalı, devlet ise bu çalışmaları
yaşama geçirmekten sorumlu olmalıdır.
K. Yaşlılar için: Yaşlılar olmadığı kadar toplumun dışında tutulmuşlardır.Bu nedenle:
1. Yaşlılar asla muhtaç konuma düşürülmemeli, devlet yaşlılara her türlü hizmeti
karşılıksız sunmalıdır. Yaşlıların ekonomik ve sosyal olarak güvenceleri devlet
tarafından garanti edilmelidir.
********************
TÜRKİYE SOSYALİST İŞÇİ PARTİSİ ( TSİP ) TÜZÜĞÜ
A) Ad, Merkez ve Belirtke (Amblem)
MADDE 1 :
Adı; Türkiye Sosyalist İşçi Partisi, kısaltılmış adı TSİP’dir. Merkezi Ankara’dadır. Belirtkesi (Amblemi) kırmızı zemin üzerine sarı renkle işlenmiş sağ yumruk, anahtar ve başaktır.
B) Tarihsel Süreç ve Kuruluş:
MADDE 2:
Türkiye Sosyalist İşçi Partisi (TSİP) GELENEK BİZİZ GELECEK DE BİZ OLACAĞIZ , belgisinden yola çıkarak 10 Eylül 1920’de Mustafa Suphi ve arkadaşlarınca kurulan TÜRKİYE KOMÜNİST PARTİSİ’ni (TKP), TÜRKİYE İŞÇİ PARTİSİ’ni (TİP), ve Türkiye Devrimci Savaşım sürecini eleştirel bir yaklaşımla, bir bütünlük içinde benimser.
Partimiz, işçi sınıfının öğretisi Bilimsel Sosyalizmin ilkelerinden ödün vermeksizin savaşımını sürdürür ve öncü parti anlayışıyla işçi sınıfımızı ve bağlaşıklarını iktidara hazırlar.
C) AMAÇ:
MADDE 3: Türkiye Sosyalist İşçi Partisi’nin amacı; sosyalizme giden yolda, bilimsel sosyalizmin yol göstericiliğinden ödün vermeksizin, emperyalizm ve yerli ortaklarının egemenliğine son verip ülkeyi özgürleştirerek, Demokratik Halk Erki’ni kurma ve sonuna kadar enternasyonalist bir tutumla sosyalizmin kuruluşunu gerçekleştirmektir.
Ç) Üyelik.
MADDE 4:
18 yaşını doldurmuş medeni haklara sahip herkes,
a) Parti amaç ve programını benimseyip yaymak,
b) Partiye düzenli ödenti ödemek,
c) Parti organlarından birinde çalışmak, koşuluyla partiye üye olabilir.
MADDE 5:
Partiye üye olmak isteyenler; oturdukları ya da çalıştıkları ilçenin parti örgütüne başvururlar. Söz konusu ilçede ilçe örgütü yoksa başvurma yeri il başkanlığıdır. Bulundukları yerlerde parti örgütü henüz kurulmamış olması durumundaysa üyelik başvurusu doğrudan parti genel merkezine yapılır.
Üyelik için başvuranlar önce partiye aday üye olarak kaydedilir. Aday üyelik süresi en fazla 6 aydır. Yetkili parti organı 6 ay sonunda aday üyeyi asıl üyeliğe kabul edip etmemek konusunda karar vermek zorundadır. Herhangi bir karar alınmamışsa aday üye kendiliğinden asıl üyeliğe kabul edilmiş sayılır.
MADDE 6:
Aday üyeler partinin bütün çalışmalarına gönüllülük esasında katılırlar. Aday üyelerin organların seçilmesinde oy hakkı yoktur.
MADDE 7:
Kurucu heyet olarak kendilerine yetki verilenler, yetkilendirildikleri andan itibaren asıl üye sayılırlar.
MADDE 8:
Partiden istifa etmek serbesttir. İstifa etmiş üyenin yeniden partiye girme istemi
doğrudan Merkez Yürütme Kurulu tarafından karara bağlanır.
D) Disiplin Cezaları:
MADDE 9:
Üyelere verilecek disiplin cezaları şunlardır;
a) UYARMA; Uyarı cezası, parti kararlarına uymayan ve verilen görevleri yerine getirmeyenlere verilir.
b) KINAMA; a fıkrasında belirtilen disiplin suçunu işlemekte ısrar edenler uyarı cezası kınama olarak verilir.
c) GÖREVDEN ALMA; bulunduğu parti örgütünün çalışmalarını sabote etme ve partiye zarar verme, parti içinde ayrıcalıklar yaratma durumunda görevden alma cezası uygulanır.
ç) GEÇİCİ VE KESİN ÇIKARMA; parti tüzük ve programına, organ kararlarına aykırı tutum takınarak ve partililere sözlü yada eylemli saldırılarda bulunduğu taktirde geçici çıkarma; sosyalizm, parti tüzük ve programını temelden reddedenlere, ideolojik ve örgütsel ayrılıklar yaratarak hizip kuranlara kesin çıkarma cezası uygulanır.
E) Cezaların Kesinleşmesi:
MADDE 10:
Çıkarma ve kesin çıkarma cezaları Merkez Disiplin Kurulu’nun onayı ile kesinleşir. Onaylamaması halinde, ilgili disiplin kurulu konuyu yeniden ele alarak karar verir ve reddedilen cezada ısrar edemez.
Disiplin Kurulları kendilerine sevk edilen üyelerin, disiplin işlemlerini iki ay içinde sonuçlandırmak zorundadır.
Partiden çıkarılmış bir üyenin yeniden partiye alınması Genel Yönetim kurulu’nun kararı ile gerçekleşir.
Üyeyi ilgili disiplin kuruluna sevk etme yetkisi, bağlı bulunduğu İl ve İlçe Yönetim Kurulu’na aittir.
Merkez Yürütme Kurul ve Genel Yönetim Kurulu üyelerinin disiplin kuruluna sevki Genel Yönetim Kurulu tarafından yerine getirilir ve GYK’nın salt çoğunluğu ile işlem yapılır. İl, İlçe Yönetim Kurulu üyelerini disiplin kurullarına sevk etme yetkisi bir üst kurula aittir. Ayrıca üyelerin üçte bir imzası ile de bir üye disiplin kuruluna sevk edilir.
F) Örgüt Yapısı:
MADDE 11:
Parti Örgütü Merkez Organları, İl, İlçe Örgütleri, TBMM, İl Genel Meclisi ve Belediye Meclisi ve Belediye Meclisi Grupları’ndan oluşur.
I- MERKEZ ORGANLARI:
a) Genel Kurul
b) Genel Başkan
c) Başkanlık Kurulu
ç) Merkez Yürütme Kurulu
d)Genel yönetim Kurulu e)Merkez Disiplin Kurulu
II- İL ve İLÇE ÖRGÜTLERİ:
a) İl ve İlçe Genel kurulları
b İl ve İlçe Başkanları ile Yönetim Kurulları
b) Belde Örgütleri
c) ç) İl Disiplin Kurulları
III- PARTİ GRUPLARI
a) TBMM Grubu Genel Kurulu
b) TBMM Grubu Yönetim Kurulu
c) TBMM Disiplin Kurulu
d) İl Genel Meclisi Parti Grupları
e) Belediye Meclisi Parti Grupları’dır.
G) Parti Disiplininin Özü:
MADDE 12: Parti organlarının işleyişi ve seçimi;
a) Genel Kurul TSİP’in en yüksek organıdır. Üç yılda bir toplanır. Her gelecek toplantısının gününü kendi saptar.
b)Genel kurul’un seçilmiş delegeleri, TBMM üye tam sayısının iki katından fazla olamayacağından, her Genel Kurul öncesi GYK’nın hazırlayacağı Genel Kurul, Kurullar Yönetmenliği ile, parti üyelerinin sayısını göz önüne alarak, delegelerin kaç üyeyi temsil etmek için seçileceğini belirler.
c) Parti Genel Başkanı, Merkez Organları Üyeleri, partili TBMM üyeleri ve Bakanlar Kurulu Üyeleri Genel Kurul’un doğal delegeleridir.
ç) Partinin kurucuları, İlk Genel Kurul’un doğal delegeleridir.Parti kurucuları İlk Genel Kurulu, partinin tüzel kişilik kazanmasından başlayarak iki yıl içinde toplanmak zorundadır.
GENEL BAŞKAN
MADDE 13:
Genel Başkan, Başkanlık Kurulu ve Genel Yönetim Kuruluna başkanlık eder. Parti adına demeç vermeye, görüşmeler yapmaya, her yerde her aşamada partiyi temsil etmeye yetkilidir.
Genel Başkan, Genel kurul’da üye tam sayısının salt çoğunluğu ile ve gizli oyla seçilir.
Herhangi bir nedenle Genel Başkanlık görevinin boşalması halinde, Genel Kurula kadar Genel Başkan görevini üstlenecek bir Genel Yönetim Kurul üyesini Genel Yönetim Kurulu seçimle görevlendirir. Herhangi bir anlaşmazlık halinde Genel Sekreter, Genel Başkanlığa vekalet eder ve Olağanüstü Genel kurul’a gidilir.
BAŞKANLIK KURULU:
MADDE 14: Genel Başkan, Genel Sekreter, Genel Sayman, Örgütlenme Sekreteri, Eğitim ve Propaganda Sekreteri ve iki MYK Üyesinden oluşur. Parti çalışmalarını planlar, organlar arası uyumu sağlar.
Parti alt kademe organlarına Merkez Yürütme Kurulu adına yönergeler verir. Parti yazışmalarını yürütür.
a) GENEL SEKRETER:
Genel Başkan’ın dışında parti adına açıklama yapar. Genel Başkan’ın olmadığı durumlarda Genel Başkanlığa vekalet eder.
Genel Başkan’ın en yakın yardımcısı Genel Sekreterdir.
b) GENEL SAYMAN:
Partinin yasalardan doğan mali yükümlülüklerinin yerine getirilmesinden, İl Örgütleriyle Merkez kurulları arasında düzenli işleyişin (Mali) sağlanmasından Genel Sayman sorumludur.
c) ÖRGÜTLENME SEKRETERİ:
Parti örgütlerinin geliştirilmesi ve yaygınlaştırılması konusundaki bütün önlemleri, Merkez yürütme Kurulu kararları doğrultusunda alır. Örgütlenme konusunda bilgi ve becerileri kapsayan raporları Merkez yürütme Kurulu’na sunar.
d) EĞİTİM VE PROPAGANDA SEKRETERİ:
Parti üyelerinin eğitim, parti program ve tüzüğünün üyelerce özümsenmesi için çalışmalar yapar. Eğitim seminerleri düzenler.
Halk kitlelerine parti politika ve ilkelerinin benimsetilmesi için gerekli tanıtma (propaganda) çalışmalarını yürütür. Örgütlenme Sekreteri ile Eğitim ve Propaganda Sekreteri anasında sürekli bir eşgüdüm vardır.
MERKEZ YÜRÜTME KURULU:
MADDE 15:
Genel Yönetim Kurulu üyelerinin seçilmesinden sonra, yapılacak ilk toplantıda GYK Üyeleri arasından Genel Başkan dahil yedi (7) asıl, üç (3) yedek üye olarak seçilir. İlk toplantısında kendi arasından Genel Sekreter, Genel Sayman, Örgütlenme Sekreteri, Eğitim ve Propaganda Sekreteri seçer. Yedek üyeler isterlerse toplantılara katılırlar ancak oy kullanamazlar. Merkez Yürütme Kurulu, Genel Yönetim Kurulunun gündemini hazırlar ve ona rapor verir.
Seçim çalışmalarına partiyi hazırlar.Genel Kurul hazırlıkları yapar. Kesin hesap, çizelge (bilanço) bütçe ve çalışma raporunu hazırlar. Parti çalışmaları ile ilgili bürolar ve komisyonlar kurar. Yeni kurulacak İl Örgütlerini ve İl’inde İl Örgütü olmayan İlçelerin İlçe yönetim Kurulunu atar.
Parti program ve tüzüğüne aykırı davranan il ve ilçe yönetim kurullarına Merkez Yürütme Kurulu işten el çektirebilir ve yerlerine geçici yönetim kurulları atayabilir. Geçici yönetim atamalarından itibaren İlçe Yönetim Kurulu 30 gün, İl Yönetim Kurulu 45 gün içinde Olağanüstü Genel Kurul toplayarak yöneticilerin seçilmesini sağlar. Bu süre içinde yeni delegeler seçilmiş değilse Genel Kurul eski delegelerle toplanır.
GENEL YÖNETİM KURULU:
MADDE 16:
Partinin Genel Kurul’dan sonra en yetkili organıdır.
Genel Yönetim Kurulu, parti tüzük ve programına ve Genel Kurul kararlarına uymak koşuluyla partiyi ilgilendiren bütün konularda karar almak yetkisine sahiptir. Onbeş (15) asıl beş (5) yedek üyeden oluşur. Genel Kurul 15’den az olmamak koşulu ile bu sayıyı azaltıp çoğaltabilir.
Genel Yönetim Kurulu zorlayıcı nedenlerle Genel Kurulun toplanamaması durumunda partinin hukuki varlığına son verilmesi, tüzük ve programın değiştirilmesi dışında bütün kararları alabilir.
Genel Yönetim Kurulu, Genel Başkan’ı, Başkanlık Kurulu’nu, Merkez Yürütme Kurulu’nu denetler. Merkez Yürütme Kurulu’nun tamamını veya bir kısmını görevden alabilir. Genel Yönetim Kurulu en fazla 3’er ay aralıklarla toplanır. Yedek üyeler toplantılara katılırlar, oy hakları yoktur..
Genel Yönetim Kurulu, parti tüzük ve programının ve Genel Kurul Kararları’nın dışına çıkmamak koşuluyla bütün yetkileri kullanır. Bu doğrultudaki yasal ve eylemsel düzenlemeleri yapar.
MERKEZ DİSİPLİN KURULU:
MADDE 17: Genel Kurul tarafından 7 asıl 3 yedek olarak seçilir.
Merkez Disiplin Kurulu kendi üyeleri ve İl Disiplin Kurulu üyeleri ile partili TBMM üyeleri hakkında disiplin kararları alır.
Genel Başkan, Genel Sekreter veya kendi başkanının çağrısıyla toplanır. İl Disiplin Kurulu’nca verilen geçici ve kesin ihraç kararlarına yapılan itirazları karara bağlar.
Ğ) İL GENEL KURULLARI:
MADDE 18:
İl Genel Kurulu üç yılda bir toplanır. İl Genel Kurulu 600’ü geçmeyen İlçe Genel Kurulları’nca seçilmiş delegelerden oluşur. O İl’in partili milletvekilleri, Büyükşehir Belediye Başkanı, ile Yönetim ve Disiplin Kurulları, Başkan ve üyeleri İl Genel Kurulu’nun doğal delegeleridir.
İl Yönetim Kurulu, İl Başkanı ile birlikte 7 asıl 3 yedek üyeden oluşur. İl Yönetim Kurulu kendi arasından 1 Sekreter, 1 Mali Sayman seçer.
İl Başkanı ve Yönetim Kurulu’nu İl Genel Kurulu seçer.
İl Yönetim Kurulu, Merkez Karar Kurulu, Başkanlık Kurulu ve kendi Genel Kurulları’nın yönergelerini uygular ve illerdeki parti çalışmalarına önderlik ederler. İl Olağanüstü Genel Kurulu, İl Yönetim Kurulu’nun veya bir önceki İl Genel Kurulu delegelerinin veya partinin il örgütü üyelerinin beşte birinin imzası ile toplanır.
Merkez Yürütme Kurulu, tüzük ve programın uygulanmaması ile Genel Kurul Merkez Organları’nın kararlarına uyulmaması durumunda İl Yönetim Kurulları’nı görevden alabilir. İl Genel Kurulu’na 3 aydan az zaman kalmışsa görevden alma hakkı kullanılamaz. Görevden alma durumunda Merkez Karar Kurulu’nca geçici yönetim kurulu atanır. Geçici yönetim 45 gün içinde olağanüstü Genel Kurulu toplar ve yeni seçim yapılır.
İlçe örgütü bulunmayan illerde ve ilçe örgütü bulunduğu halde, İlçe Genel Kurulu’nun yapılmaması durumunda, İl Genel Kurulu, il çapındaki üye sayısının 600’ü aşması durumunda, köy ve mahallelerden seçilecek üçte bir oranındaki delegelerle, aşmaması durumunda il çapında tüm üyelerin katılımı ile toplanır.
Bu durumda Genel Kurul delegelerinin seçilmesinde izlenecek yöntem parti tüzüğünün 12. Maddesi’nin “b” seçeneğinde olduğu gibidir.
H) İLÇE GENEL KURULLARI:
MADDE 19:
İlçe Genel Kurulları üç yılda bir yapılır. Günü, Genel Kurul tarihi dikkate alınarak belirlenir. İlçe Genel Kurulları, Siyasal Partiler Yasası’nın öngördüğü yöntemlerle seçilecek en çok 400 delegeden oluşur. Üye sayısının 400’ü aşmaması durumunda tüm üyeler İlçe Genel Kurulu üyesidir.
İlçe Genel Kurul üyeleri, İlçe Genel Kurulu öncesinde, köy ve mahallelerdeki üyelerden, İlçe Genel kurulu’na katılacak delegeleri seçerler. Bazı köy ve mahallelerdeki İlçe Genel Kurulu’na katılacak delegelerin seçimi, İlçe Yönetim Kurulu’nun kararıyla bu köy yada mahalledeki üyelerin birleştirilmesi yoluyla yapılır.
İlçe Yönetim Kurulu üyeleri, İlçe Genel kurulu’nun doğal delegeleridir.
İlçe Genel Kurulu üç yılda bir toplanır. Günü, Genel Kurul tarihi dikkate alınarak belirlenir.
İlçe Yönetim Kurulu, İlçe Başkanı ile birlikte 5 asıl 2 yedek üyeden oluşur. İlçe Yönetim kurulu kendi arasından 1 sekreter, 1 sayman seçer.
İlçe Olağanüstü Genel Kurulu, İlçe Yönetim Kurulu kararıyla veya bir önceki İlçe Genel Kurulu delegelerinin beşte bir imzası ile toplanır. İl Yönetim Kurulları, tüzük ve programa, merkez organları kararlarına uyarıya karşın aykırı uygulamalarda bulunan İlçe Yönetim Kurulları’nı görevden alır. Görevden alma yetkisi İlçe Genel Kurulu’ndan önceki üç ay içinde kullanılamaz. Görevden alma durumunda İl Yönetim Kurulu tarafından Geçici yönetim Kurulu atanır. Geçici Yönetim Kurulu 30 gün içinde Olağanüstü İlçe Genel kurulu’nu toplar ve seçim yapar.
I) BELDE ÖRGÜTÜ:
MADDE 20: İl ve İlçe Merkezleri dışında kalan beldelerde üç üyeden oluşan Belde Yönetimi kurulur. Belde yönetimi kendi arasında Belde Başkanı’nı seçer. Belde yönetimi, beldeye kayıtlı üyeler arasında üst yönetim temsilcilerinin gözetiminde seçilir.
İ) İL BAŞKANI ve İL YÖNETİM KURULU:
MADDE 21:
İl Yönetim Kurulu, İl Başkanı ile birlikte 7 asıl 3 yedek üyeden oluşur. Söz konusu il parti program ve tüzüğü doğrultusunda çalışmakla yükümlüdür.
Merkez Yürütme Kurulu, parti program ve tüzüğüne aykırı davrandığı durumlarda İl Yönetim Kurulları’nı görevden alabilir. İl Genel Kurulu seçimlerine 3 aydan az süre kaldıysa görevden alma yetkisini kullanamaz. Görevden alma durumunda Merkez Yürütme Kurulu’nca 45 gün içinde Olağanüstü İl Genel Kurulu toplanır. Seçim yapılır.
İl Yönetim Kurulu ilk toplantısında kendi içinden 1 Sekreter, 1 Sayman seçerek işbölümü yapar. Yedek üyeler toplantıya katılabilir, oy hakkı yoktur.
İl örgütünde görev yapacak İl Disiplin Kurulu 3 asıl 2 yedek üyeden oluşur ve ilk toplantısında bir başkan ve bir sözcü (raportör) seçer.
J) İLÇE BAŞKANI ve İLÇE YÖNETİM KURULU
MADDE 22: İlçe Yönetim Kurulu, İlçe Başkanı ile birlikte 5 asıl 2 yedek üyeden oluşur ve ilk toplantısında bir sekreter, 1 sayman seçerek işbölümü yapar. Yedek üyeler oy hakkı olmaksızın toplantılara katılırlar.
İlçe Yönetim Kurulu sorumlu olduğu ilçede parti tüzük ve programı doğrultusunda çalışmalar yapar.
K) PARTİ GRUPLARI:
MADDE 23: Parti üyesi TBMM, Belediye Meclisi ve İl Genel Meclisleri Üyeleri bulundukları yerlerde (Meclislerde) parti grupları kurarlar. Bütün birimlerinde doğrudan tüm yurttaşlara açık çalışırlar ve onları bilgilendirirler.
L) Seçime Katılacak Parti Üyelerinin Belirlenmesi:
Madde 24: Bütün birimlerde seçime katılacak adaylar il ve ilçe örgütlerinin önerileri dikkate alınarak merkez yoklamasıyla belirlenir. Bu konuda yetkili organ Genel Yönetim Kurulu’dur.
M) PARTİNİN GELİRLERİ:
MADDE 25:
Partinin gelirleri ; Siyasi Partiler Yasası’nda belirlenen esaslar doğrultusundadır. Partiye üye olanlar, girişlerinde belli bir giriş ödentisi öderler. Parti üye ödentilerinin 1 yıllık tutarının alt ve üst sınırları Siyasi Partiler Yasası’nda belirtildiği gibidir.
Partinin bütçeleri, gelir ve gider listeleri ile kesin hesaplarının nasıl düzenleneceği, yapılacak hesap yönetmeliğinde gösterilir.
N) PARTİ YAYINLARI:
MADDE 26:
Parti görüşlerini yaymak amacıyla dergi, gazete, kitap, (broşür) ve parti bülteni çıkarabilir. Bunun için gerekli yasal işlemler yerine getirilir.
O) GENEL HÜKÜMLER:
MADDE 27:
Partinin bütün yönetici organları, kendilerine bağlı bürolar, yarkurullar, (komisyonlar, komiteler) çalışma kümeleri (grupları) Sanat, kültür ve bilimsel araştırma merkezleri ve denetim kurulları kurmaya yetkilidir.
İl ve İlçe örgütleri partinin halk kitlelerine önderlik etmesi için; fabrikalarda, köylerde diğer tüm üretim birimlerinde, mahallelerde, meslek esasına göre çalışma öbekleri kurarlar. Çalışma öbekleri bütün üye ve aday üyelerin katılacağı genel üye toplantıları yaparlar.
Parti Genel kurulları için gazete ilanı zorunluluğu yoktur.
