Sonra birden sesi geldi: “Nerde annen?” Diyemedim bir şey, sesindeki yalnızlığı düşünüyordum;
sanki ağlayan, çırpınan bir şeyler vardı içinde. Korktum biraz belki de, böyle değildi çünkü daha genç, daha gürdü. Az önce yanına girdiğimde bana gülümsemiş, eliyle “gel” demiş; yüzüme, saçlarıma dokunmuştu. Başım önde, beklemiştim sessiz. Sonra sesi geldi birden, “Nerde annen?”


Annem, Babam ve Ben
İrfan Yalçın

Kimsenin acılarını çalmadığı bir kapı.

Eşiğinden, menteşelerinin arasından, kilidinin deliğinden giren rüzgârın bile çarptığı açlık karşısında donup kaldığı bir ev.

Endişe ve kaygıların tüm odaları doldurduğu bu duvarlar arasında bir yatak. Üzerinde, inme inen, “artık işe yaramaz” denilerek kapıya bırakılan yatalak bir baba. Bedenini yitirmiş bir kadın gölgesi ve bize kapıyı açarak her şeyi anlatan bir çocuk.

Ortasından kömür yüklü trenlerin geçtiği bir kentin isli kokusu, yer altı ölümleri, uzaktaki bir savaşın
karartmaları ve sirenleri arasında, yoksul bir sokağın en yoksulu bir evin kapısını aralayan İrfan Yalçın’ın duygu varsılı dünyası...

Annem, Babam ve Ben
İrfan Yalçın

Yazan: İrfan Yalçın
Yayına Hazırlayan: Özcan Özen
Kapak: Sevil Tarla
Sayfa Düzeni: Duru Su
ISBN: 978-605-4906-85-7
Barkod : 9786054906857
Dizi: Türkçe Edebiyat - 40, Roman- 20
Edebiyat Belleğimiz: 13
Sayfa: 96 sf.
Boyut: 12x19 cm.
Baskı Kalitesi: İki renk, 60 gr, Enso
Baskı Tarihi: Ağustos
H2OKİTAP
Daha yeni Daha eski