ŞARKILARI OLAN HİKAYELER: 16

Sizin evin köşesini döndüğünde gördün, ileride, kapı önünde oturanları. "Keşke aşağı mahalleden gitseydim" dedin içinden. Geri dönemedin. Önlerinden geçerken başınla istemeye istemeye belli belirsiz bir selam verdin. "Pazar günü bunun doğum günü var, sen de gelsene" dedi Gülşen biraz da çekinerek. Hiç beklemiyordun. Cevabın çok kısa oldu. "Çok isterdim ama gelemem, o gün mitingimiz var". Kapının önünden bir an önce uzaklaşmak istedin. Gülşen'in yanındaki kız verdiğin cevaptan pek hoşnut olmamıştı. Sataşmak için çok beklemedi.  "Beni de götürsene şu meşhur mitinglerinizden birine, bakalım bu kadar önemli ne var o mitinglerinizde merakımı gidermek istiyorum" dedi durup dururken. Konuşurken yüzüne yerleştirmeye çalıştığı ama pek de beceremediği şımarıklıktan rahatsız olmadın. Gülümsedin sadece ve caddeye doğru yürümeye başladın. Sonra birden durdun, geri dönüp kızın burnunun dibine kadar geldin. Çok şaşırmıştı. Gözlerine doğru eğilip dilindeki kelimeleri boşluğa bıraktın; "Hiç boşuna yorma kendini, sen güzel bir kızsın. Ve çok da güzel gülüyorsun, birkaç defa gülerken gördüm seni. Ama daha şımarmayı bile beceremiyorsun. Doğum gününe de gelmeyeceğim" Konuşmasına fırsat vermeden döndün ve yürümene devam ettin. Gülşen gülmesini zor tuttu. Orada, o kapı önünde dudağının kenarına yerleşen gülümsemen, Çankaya'dan bindiğin minibüs Dayko'dan Gürçeşme'ye dönerken hala aynı yerdeydi. Şirinyer tarafından gelen trenin düdüğü Ballıkuyu eteklerine çarptı, paramparça oldu. "Kim bilir belki de" dedin kendi kendine. İzmir'le birlikte keyiflendin. ((HAYRİ GÜNEL) ("ŞARKILARI OLAN HİKAYELER: 16, HAYAT BİR KURGUDUR ASLINDA")