Servet ve iktidar sahibinin “Başka ayet mi yok” diyerek üzerine alınmadığı, içinde üç kez biriktirme, yığma, hazine yapma anlamına gelen ...
Servet ve iktidar sahibinin “Başka ayet mi yok” diyerek
üzerine alınmadığı, içinde üç kez biriktirme, yığma, hazine yapma anlamına
gelen “kenz” kavramının geçtiği ayet nazil olduğunda olanlar çok ilginç.
Bakın neler olmuş…
ZAMANIN SÖZÜ
Servet ve iktidar sahibi, Ebuzer’e şöyle dedi:
“Kur’an’dan başka ayet yok mu ki Tövbe 34-35 ayetlerini her
yerde okuyup duruyorsun?”
(Tövbe; 34-35: Ey iman edenler! Hahamların ve rahiplerin bir
çoğu, insanların mallarını hem haksızlıkla yiyor hem de onları Allah yolundan
alıkoyuyorlar. Altını ve gümüşü biriktirip de (kenz) Allah yolunda infak
etmeyenleri acı bir azabın beklediğini haber ver!. O gün o biriktirip
yığdıkları (kenz) cehennem ateşinde kızartılacak ve alınları, böğürleri ve
sırtları onlarla dağlanacak. “İşte bu bencilce biriktirip yığdıklarınız (kenz);
tadın bakalım” denilecek. )
Ebuzer şöyle cevap verdi:
“Tabi ki var. Fakat “zamanın sözü (ayeti) budur!”
Servet ve iktidar sahibi, bu kez, ayette Yahudi
hahamlarından ve Hristıyan ruhbanlarından bahsedildiğini, hitabın Müslümanlara
olmadığını, Ehl-Kitap ile ilgili olduğunu söyleyince Ebuzer’in “yaşayan”
yorumundan kaçamadı: “Zamanın hahamı ve
ruhbanı sensin!”
“Zamanın sözü…”
“Zamanın hahamı ve ruhbanı…”
Buraya bir “mim” koyalım.
***
Servet ve iktidar sahibinin “Başka ayet mi yok” diyerek
üzerine alınmadığı, içinde üç kez biriktirme, yığma, hazine yapma anlamına
gelen “kenz” kavramının geçtiği ayet nazil olduğunda olanlar çok ilginç.
Bakın neler olmuş…
Dönem Medine’ye hicretin 9. yılı civarıdır. Peygamberimiz
ölmeden 1 veya 1.5 yıl önce nazil olan
bu ayet nüzul tarihinde son sıralarda inen ayetler gurubundan.
Devir Mekke’nin fetihten sonra, iktidar, devlet, bolluk
yıllarıdır…
Ortam yığma, biriktirme, hazineye hortum bağlama ve kendine
yontmaya gayet müsaittir…
Bilgi, iktidar ve servet fırsatları Müslümanların önüne
serilmiş, devran dönmüş yokluk yılları gerilerde kalmıştır…
İşte tam da böylesi bir anda ateş tehditleri ile dolu “kenz”
ayetleri geliyor.
Yığmaya, biriktirmeye, kendine yontmaya karşı şiddetli azap
tehditleri ile dolu o kenz ayetleri…
Bu ayetler gelince Hz. Peygamber mescitte üç defa “Kahrolsun
kânizûn” (Kahrolsun/yok olsun biriktiriciler) veya “Kahrolsun altın ve gümüş”
diye bağırıyor ve bunu üç defa tekrar ediyor. (Tebben el-Kânizûn/Tebben
el-Fızza tebben ez-Zeheb!).
Öyle ki sesinin şiddetinden mescitin tavanına serili
yapraklar titriyor.
Bu hal sahabeye çok ağır geliyor ve kara kara düşünmeye
başlıyorlar. Hatta bazıları dışarı çıkamaz, üzerinde para (altın ve gümüş)
taşıyamaz oluyor.
Hz. Ömer’e giderek durumu anlatıyorlar.
“Hiç para taşımayacak mıyız? Ne kadar malımız olabilir
peki?” diye soruyorlar ve Hz. Peygamber’den tabiri acizse bir “yumuşama”
bekliyorlar.
Hz. Ömer Peygamberimize gelerek durumu anlatıyor. Cevap şu
oluyor: “Zikreden bir dil, şükreden bir kalp, dinine yardımcı olacak bir
zevce.” (bkz. İbn Kesir; Tövbe 34. ayet tefsirinde ve İ. Canan Ceylan; Kutüb-i
Sitte; Zekat; 2011. hadis ve şerhi).
Beklenen “yumuşama” gelmiyor.
“Böyle buyurdu Allah”…
***
Ebuzer’in “yaşayan” yorumunu günümüz taşırsak, ahbâr “haber
veren”, ruhbân da “korkan/korkutan” demektir. Her kim insanlar üzerinde bilgi,
iktidar ve servet tekeli (kenz) oluşturup, bunları halkla paylaşmaz, kendi
hegomoyası için kullanmaya kalkarsa zamanın ahbarı ve ruhbanı o olur.
Bilgiyi “kenz” edenler: Bilim adamları, din alimleri,
aydınlar, sanatçılar, entelektüeller… Bunlar zamanımızın bilgiyi/sanatı
(ahbârı) ele geçirip halkı kendilerine
zebun etmek isteyenleridir.
İktidarı “kenz” edenler: Liderler, siyasetçiler, askerler,
bürokratlar, amirler, memurlar… Bunlar zamanımızın iktidarı ele geçirip halkı
yetki, makam, rütbe vb. ile tehdit edenleri ve korkutanlarıdır.
Serveti “kenz” edenler: Zenginler, sermayedarlar, bankalar…
Bunlar zamanımızın parayı ele geçirip insanları açlıkla, yoksullukla, gelecek
kaygısı ile korkutanları ve yığdıkları ile halk üzerinde hegemonya kurmaya
çalışanlarıdır.
Her kim bunları yapıyorsa zamanın ahbârı da ve ruhbânı da
onlardır.
Onlar biriktirdikleri ile dağlanacaklar.
Kendilerine yonttukları o bilgi, iktidar ve servet “ateş”
olarak kendilerine geri dönecek.
Çünkü bütün bilgi, iktidar ve servet (mülk) Allah’ın yani
halkındır.
***
Şu halde “zamanın sözünü” servet ve iktidar sahiplerinin
yüzüne haykırmak gerekir.
Ve o “Lehu’l-Mülk’den başkası değildir.
Öyle ki zamanımızda kelime-i tevhid “Lehu’l-mülk” olmak icap
eder.
Şöyle ki:
Bu dine girmek için önce tüm mülkün (bilgi, iktidar ve
servet) Allah’a (halka) ait olduğunu kabul edeceksiniz. Bunlar üzerinde
oluşturulan tüm tekelleri reddedeceksiniz. Bilginin, iktidarın ve servetin
bilginler, yöneticiler ve zenginler arasında dönüp dolanan bir tahakküm aracı
olmasına karşı çıkacak, halka dağıtılmasını isteyeceksiniz.
Birileri bilgiyi, iktidarı ve serveti (mülkü) ele geçirip
halk üzerinde bunlardan kaynaklanan bir tahakküm ve hegemonya kurmaya
kalkışıyorsa onlara “La” (Hayır!) diyeceksiniz. Çünkü onlar böyle yapmakla halk
üzerinde “ilahlık” taslamış oluyorlar. Demek ki “Lailahe illallah” kelime-i
tevhidin ikinci bölümü oluyor.
Sonra tarih boyunca tüm peygamberlerin bu manada kendi
zamanlarının sözünü söylediğini, hassaten de 7. yüzyılda Abdullah’ın oğlu
Muhammed’in Allah’ın elçisi olarak insanları buna çağırdığını kabul
edeceksiniz; “Muhammedun Resulullah…” Bu da kelime-i tevhidin üçüncü bölümü
oluyor.
Yani iş “Lehu’l-Mülk” ile başlıyor.
Her üç bölümüyle de Kelime-i tevhid Kur’an’ın hemen her
yerine serpiştirilmiş halde geçer.
Kelime-i tevhid, Lehu’l-Mülk’ten koparılıp zikir virdi ve
mezar telkini haline getirilince anlaşılmaz oldu. Artık kimse Lailaheillallah’ı
mülkle (bilgi, iktidar ve servet) ile ilgili anlamıyor. Ölülerin arkasından
okuyorlar.
Halbuki bu Peygamberimizin dilinde hep “Lailaheillallahu
vahdehu la şerike leh, lehu’l-mülk, ve lehu’l-hamd…” şeklinde geçerdi. Yani
Allah’tan başka ilah yoktur, O’nun ortağı olamaz çünkü mülk O’nundur, övgüye
layık yalnızca O’dur…
Hacc’daki telbiye de böyledir. Kabe’nin etrafındaki en büyük
“eşitlik gösterisinde” (tavaf) her yıl milyonlarca hacı yeri göğü inleterek
bunu söyler durur.
Gel gör ki artık bu sözlere ayin, söylendiği yerlere de
tapınak diyorlar.
***
Eğer yeryüzünde 1 milyar insan aç sabahlıyorsa…
Afrika’da açlığın bitirilmesi için 40 milyar dolar
gerekirken, dünyanın en zengin adamı 76 milyar dolar “kenz” etmişse…
50 Arap zengini 250 milyar dolar “kenz” etmişken, Tunus
diktatörü tonlarca altınla kaçmışken, Mısır diktatörü 66 milyar dolar
yığmışken, 1.5 milyon insan mezar evlerinde yaşıyorsa…
Türkiye’de geçen yıl 27 olan dolar milyarderi bu yıl 39
olmuşken, Ortadoğu’da en çok dolar milyarderinin Türkiye’de olduğu ortaya
çıkmışken, 5,5 milyon insan asgari ücretle çalışıyorsa, 41 milyon kişi kredi
kartı kölesi haline gelmişse ve 13 milyon yoksul varsa…
Bilgi, iktidar ve servet, bir avuç “kavmin zenginlikten
şımarmış ileri gelenlerinin” (mele-i mütref) elinde bir tahakküm ve hegemonya
aracı halinde dolanıp duruyorsa…
Para, altın ve gümüş tanrısı (mamon) yeryüzü egemenliğini
ilan etmişse…
Totemi para, tabusu mülkiyet olan kapitalizm dünya dini
haline gelmişse…
Para büyücüleri (bankalar) efendi, halk köle sürüsü haline
gelmişse…
Sorarım size “zamanın sözü” nedir?
“Lehu’l-Mülk” (Mülk Allah’ın/halkın) değilse nedir?
“Kur’an’da başka ayet mi yok” diyenler!
Bilginin iktidara, iktidarın servete dönüştüğü her yerde
“zamanın sözü” her dem tazedir: Lehu’l-mülk!
İHSAN ELİAÇIK -
http://www.ihsaneliacik.com/2011/03/21/zamanin-sozu/
-----------------------------------------
TEVBE 34 - 35
TEVBE 34
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ
الأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ
وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ يُنفِقُونَهَا فِيسَبِيلِ
اللّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٣٤﴾
Yâ eyyuhâllezîne âmenû inne kesîran minel ahbâri ver ruhbâni
le ye'kulûne emvâlen nâsi bil bâtıli ve yasuddûne an sebîlillâh(sebîlillâhi),
vellezîne yeknizûnez zehebe vel fıddate ve lâ yunfikûnehâ fî sebîlillâhi fe
beşşirhum bi azâbin elîm(elîmin).
Ey iman edenler! Bilin ki, hahamların, rahiplerin çoğu,
insanların mallarını haksızca yiyip yutuyor ve onları Allah'ın yolundan
alıkoyuyorlar. Fakat bütün o altını, gümüşü toplayıp Allah yolunda
harcamayanlara, işte onlara sonraki hayatta çok çetin azabı müjdele.
TEVBE 35
يَوْمَ
يُحْمَى عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ
فَتُكْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنوبُهُمْ
وَظُهُورُهُمْ هَذَا مَا كَنَزْتُمْ
لأَنفُسِكُمْ فَذُوقُواْ مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ
﴿٣٥﴾
Yevme yuhmâ aleyhâ fî nâri cehenneme fe tukvâ bihâ cibâhuhum
ve cunûbuhum ve zuhûruhum, hâzâ mâ keneztum li enfusikum fe zûkû mâ kuntum
teknizûn(teknizûne).
O gün, cehennem, o altını, gümüşü alevleyecek ve onlar,
cehennem ateşinde kızdırılıp alınlarına, yanlarına, sırtlarına bastırılacak,
onlarla dağlanacaklar ve işte bunlardır kendiniz için biriktirdiğiniz şeyler
denecek, tadın biriktirdiklerinizin azâbını.
