Kızımı aradım, sesi kulaklarımda; “baba şampiyon olduk”...

BU BİR MAÇ YAZISI DEĞİLDİR Final maçıydı, uzatmaların hemen hemen hiç bir dakikasını izleyemedim buna kalp dayanmazdı, 6 final k...

BU BİR MAÇ YAZISI DEĞİLDİR

Final maçıydı, uzatmaların hemen hemen hiç bir dakikasını izleyemedim buna kalp dayanmazdı,

6 final kaybetmiş takımın taraftarı olmak bunu gerektirirdi,

çöktüm koridorda bir duvarın dibin ,

kızım geldi önce aklıma,

sonra yıllarca verilen emekler bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden,

sonrasında (Ahmet Özbaş ) Özbaş’ımı gördüm volta atıyordu koridorda,

çocukluk arkadaşım, yıllardır görmüyordum,

geldi sarıldı ama ne sarılma kemiklerimi kıracak, ben ağlıyorum o ağlıyor, ama ne sevinçten ne üzüntüden, kederli bir göz yaşı, kaybetme korkusu,

çünkü hep kaybeden tarafta olduk,

biliyorduk aynı kaygıları taşıyorduk ,

sonra penaltılar, yine çöktüm duvar dibine,

 totem değildi, karın ağrısı hiç değildi, umudum vardı lakin tedirgindim de ,

sonrasında Celal Kiter abi geldi, seviniyor her atılan penaltıda , “abi” dedim, “kurbanın olayım sevinmeyin sona bırakın, bozmayın havayı”,

çünkü alışmıştık son dakika kaybetmelere, hevesimizin kursağımızda kalmalarına ,

sonra ve evet sonra bütün stat… müthiş bir ses…  kulaklarıma inanamıyorum; “şampiyon Altay” sesleri ,

ayağa kalktım ve Celal abiyle öyle bir sarıldık ki, çocuklar gibiydik ,

koşturuyorduk oraya buraya bayram çocukları gibi,

yürek isterdi o son yarım saati izlemek yürek,

biz tükendik bittik duvar köşelerinde sen kazan diye,

biz oluk oluk göz yaşı döktük sen boyun eğme diye ,

biz gençliğimizi verdik arman uğruna sen tekrar ayağa kalk ve savaş diye ,

geriye kalan, hıçkırıkla dökülen gözyaşları, sevinçten ama bu sefer başarmanın vermiş olduğu hazla,

sonra kızımı aradım, sesi kulaklarımda; “baba şampiyon olduk” dedi

evet ben 35 yıllık ömrümde 2 kez yaşadım bu tadı kızım ise daha 7 sinde yaşadı bu mutluluğu,

gece formasıyla uyumuş, bu duygu her şeye değerdi ,

biz ölelim sen çok yaşa Altay,

o değil de, eve gittiğimde kızımın mutluluğu yetti bana bütün dertler, stresler, yorgunluklar yerini güzel bir tebessüme bırakmıştı.

şimdi şampiyonluk şarkısı söylüyoruz, belki bazı arkadaşlarım “yahu yeter ne Altaymış” diyebilirler,

işte tam da burası bütün mesele , öyle bir Altay ki bu, bir başkaldırının onurlu bir dik duruşudur,

sesimizin çıkması bu yüzdendir,

bağırıp çağırmamız bu yüzden,

hatta yeri göğü yıkmamız bu yüzdendir,

teslim olmadık kahpe düzene, bakanına, valisine, belediye başkanına ,

teslim olmadık düzenin hiç bir tekeline,

çomak soktuk her fırsatta ve inatla,

inançla yürüdük zafere,

şimdi kalın kalın puntolarla yazıyorlar gazetelerin 1.sayfalarına; “ŞAMPİYON BÜYÜK ALTAY” diye ,

ne demiştik; “ŞAMPİYON ALTAY  yazdıracağız alayınıza” diye...

Karanlığın sonunda o ulu şafağı görenlere bin selam olsun!

(FEDAİ MENGÜÇ – 18.05.2017 – İZMİR)
(TRİBÜN FOTOĞRAFI: FEDAİ MENGÜÇ - ALTAY - Çorum Belediyespor rövanş maçı - 8 Mayıs 2017 - İzmir Atatürk Stadı)