1) Sokul göğsüme, gir içeri.
Deniz bakışlarınla, ıslat ruhumu.
Gel gitleri, denizde kanayıp ıslanan,
bir aşkın ruhumda, bıraktığı kelimelerde..
2) Kendini gizledi gözlerin...
Artık ne sen var ne sözlerin
Ne sen var ne sensizlik
Sadece bir yalnızlık,
Birde kırılmış yürek dalları...
Kırıldım İşte...
3) Acı bir tütün tadındaydı,
seni yaşamak.
Oysa ayrılıkları,
birlikteyken yaşamıştık.
Yürek cebimde,
sana sevdalar biriktirmiştim.
O da yetmedi...
4) Sensiz geçen zamanın tiktaklarında,
kaybolmuş,eskimiş bir ömrün,
haykırışıydı yaşamak.
İçimde yorgun bir sevdanın,
takatsiz sözleri var.
Bakma bana öyle,
kalbi kırık üşüyen düşlerde,
ruhumda sana karşı intifada var.
5) Bu şehrin yağmurları,
Islatmayacak ki bizi...
Duygularımız, gözyaşı dökerken,
Senin içinde olmadığın bir şehirde...
Sesini bir duysam,
İçimdeki geveze kuş susacak.
Bu yoksul kalpte,
Dikiş tutmayan, yamalı,
Ne aşklar yaşanmıştı...
6) Bu aşkın kıblesi sendin.
Yokluğunun, miracındayım şimdi.
Ve zaman durdu.
Ayrılığın, kuşluk vaktindeydim.
Sus/sana sensizlikte,
bendim sana sus/ayan,
aşk/tı bizi sustu/ran.
Ruhumda sensizlik,
buz k/esti a/yazında.
Çok üşüdüm.
Soğuktu,karanlıktı,ıssızdı.
Yalnızdım,sensizdim,çaresizdim..
7) Geldin mi; orada mısın,
tek gecelik iltica talebi istiyorum yüreğinde.
Hadi elimden tut
sen günahlar şehrinde,
ben bu şehrin yağmurunda,
kalbin kanamaları durmayacak ki...
Nasılsa beni düşlemeyecek kadar
sarhoş bir ayrılığın var.
Boş ver kadın,
seni düşlerin içinde
kalbimin,kanamaları içinde sevdim...
8) Şimdi yalın ayak, bir şiirden,
Serseri düşleri biriktirip
Hayallere dalmak,
Kendimi terk edip gitme vaktidir.
Sensizlik yordu beni.
Artık dilim döndüğü kadar susuyorum,
Göğsümde şiir ağrısı gecelerde...
9) Gülüşlerin dokunur mu bana bilmem.
Ama sözlerim sana d/okunduğu gün
hiçbir şiir kapını çalmayacak...
10) Daha ne kadar sürecek,
bu suskunluk?
Kaç seher yeli esecek,
bu ayrılığın ardından?
Kaç şiir geçecek,
yokluğunun satır arasında?
kaç hüzünlü şarkıda seni arayacağım?
11) Bir nehirdin, ömrümün orta yerinde,
çağlayana dönüp,
denize döküldüğünde anladım.
Sen, şiirlerimdeki sevgiliydin.
Harf harf düştüğünde anladım.
Bir yalnızlık türküsüydü, sana olan sözlerim.
İçimi yaktığında anladım.
Dilsizdi kelimelerim, hırçındı sözlerim.
Yüreğindeki yağmur sonrası açan,
gökkuşağında anladım.
Gözlerinin güzelliğini,
gözlerindeki gökkuşağına sarıldığımda,
sendeki beni gördüğümde anladım...
MUSTAFA İDRİSOĞLU
