“Bu ülke nasıl yönetiliyorsa Milli Takımı da öyle oynuyor.
Hırçın ama beceriksiz, öfkeli ama bilinçsiz, ezberden, yeniliksiz, kişiye
bağlı, sistemsiz... Futbolun tek farkı var: Gerçekler, ‘yandaş medya’
numaraları, baskılarla gizlenemiyor; tersine mercekle büyütülmüş gibi gözümüzün
içine sokuluyor”
ÜLKE NEYSE, TAKIM DA O
Biz bitti demeden bitmezmiş... Olmaz artık derken umut
doğarmış... İmkansız zaman alırmış... Bir Hırvatistan galibiyeti havaya
girmemize yetiyor işte. Oysa son on Milli Takım yazısına baktım, olumlu tek bir
tane yok. Bu takımdan hiçbir şey olmazın kıyısında yazılmış hepsi. Gerçek bu
kadar kolay bükülebilir mi? Hele de konu siyaset değil futbolsa...
Geçelim Fatih Terim döneminin verimsizliğini. Lucescu’nun
gelişi önce bir travma gibi başlamadı mı? En iyi yerli oyuncuyu Milli Takım’a
almayı unutmadı mı ‘kurt’ hoca? Daha iki maç geçmeden tribüne gönderilmedi mi?
(Sahi, bir öncekinden en çok bu yüzden şikayet etmiyor muyduk?) Derken
Hırvatistan’ı yendik, tünelin ucunda ışık yandı sandık. Ne çabuk!
Kendi kendimizi kandırıp durmayalım. Gerçek Milli Takım bu
işte! Kötü kere kötü. Sadece bu da değil. Kalecisi ve yeni kaptanı, eski
kaptanı gazetecilere saldırmakla ünlü. Bir dolu sabıkalı kadroda. Umut veren
birkaç genç de ya kadroda yok, ya da ilk 11’de... Sahadaki diziliş dahi
falsolarla dolu. Mehmet Topal en olmayacak yerde başlıyor. Ligin en iyi forveti
Cenk 11’de ama forvette değil. Arda ve Emre yine taşıyamayacakları başrollere
soyunmuş. Yani nereden tutsanız elinizde kalıyor. Bu takım iyi değil. Bu takım
sevimli değil. Bu takım güzel futbol oynamıyor. Bu takım ışık vermiyor. Nokta!
Rakip İzlanda mı? Biz Bay Yanlış’sak onlar da Doğru Ahmet.
Tam bir takım. Haddini bilmenin, sağlam durmanın, sistemli / akılcı oyunun
adresi. “Hiç çıkmıyorlar, sadece defans yapıyorlar” diyorlar ya, ikinci golü
11. şutlarında buldular. O sırada bizim kaleyi bulan tek bir şutumuz vardı.
Topa çok sahip olmuşuz. Eve de götürsek işe yaramıyor ki!
İzlanda’ya imrenmeyi bırakıp kendi kederimize dönelim, acı
gerçeği kabullenelim. Bu ülke nasıl yönetiliyorsa Milli Takımı da öyle oynuyor.
Hırçın ama beceriksiz, öfkeli ama bilinçsiz, ezberden, yeniliksiz, kişiye
bağlı, sistemsiz... Futbolun tek farkı var: Gerçekler, ‘yandaş medya’
numaraları, baskılarla gizlenemiyor; tersine mercekle büyütülmüş gibi gözümüzün
içine sokuluyor.
(BAĞIŞ ERTEN – CUMHURİYET)
