Şarkıları Olan Hikayeler – 10

İstanbul Kazasker, 2001

İki adım önündeydi çocuk. Yedi, sekiz yaşlarında bir şey. Tam caddeye fırlayacakken yakaladın kolundan. Belediye otobüsü keskin bir frenle durdu. Fren sesi içini kanırttı. Korktun. Çok korktun hem de. Çocuk olan bitenin pek farkında değildi. Başınla tamam dedin otobüs şoförüne. Şoför, bir “Allah razı olsun”la karşılık verdi sana. Sonra ağır ağır yoluna devam etti.

Bir banka şubesinin önündeydiniz. Şubenin kapısı ince bir kadın haykırışıyla açıldı. İncecik bir ses. Sese arkan dönüktü. Tam çocuğa anne babasını soracakken duydun sesi. “Bulut” diye bağıran incecik bir ses. Bir ses! Tanıdın hemen sesi. Sesteki telaşı, korkuyu, çaresizliği hemen tanıdın. Tanımaman mümkün değildi. Dönmek istemedin sese. Dönersen başka sesler de hücum edecekti, biliyordun…

“Evde misin, şimdi taksiye bindim”… “Kuzucuk sen niye bu kadar güzelsin”… “Annem geliyor, kapatmak zorundayım, yine arayacağım”… “Bostancı’da İzmir tostu yapan bir yer açılmış”… “Beylerbeyi’ne kadar yürüyelim mi?”… “Bana sarılmalarını seviyorum”… “Seninle tanışmak istiyorum kara kız, bu akşam servisi kaçırsana”… “Sabah dokuzda Kartal grubuyla geleceğim, vapur iskelesinde bekle, hep birlikte gidelim Gazi’ye”… “Paşabahçe’ye polis yığmışlar, dikkatli ol”… “Öp beni huysuz adam”…”Ne zaman bitecek bu direniş, umut var mı sence”… “Bir daha arayamam, babamlarla dışarı çıkıyoruz, evde kalma, çık sen de, devamlı sallanıyoruz”…
 
Sesin sahibi, çocuğa sarılırken buluştu gözleriniz. Hiç değişmemişti sanki kadın. Gece gibi simsiyah ve kıvırcık saçlar, aynı koku, aynı çocuksu ifade. Hatta senin yine bağıracağını zannedip telaşların ve korkuların ortasında debelenmeye başlayan bakışlar. Bu bakışları hiç yadırgamadın. Yadırgamadığının farkında bile değildin. O da sana yine böyle baktığının. O kadar çok bakmıştı ki sana böyle. Orada öylece duruyordunuz. Hiç konuşmadınız. Tek kelime çıkmadı ağızlarınızdan. “Canan” diyen bir erkek sesi bozdu sihiri. Yanınıza kadar geldi adam. Sana teşekkür etti. Hiç karşılık veremedin. Yürüyüp gitmek düşmüştü payına. Yürüdün, gittin.

Halbuki iki küçük damlacık işgal etmişti kadının kirpiklerini ve sen hiç göremedin....

HAYRİ GÜNEL
("ŞARKILARI OLAN HİKAYELER: 10, HAYAT BİR KURGUDUR ASLINDA")